خلاصه ماشینی:
"از این منظر هنر تعزیه به مثابه یک نمایش آیینی درست جایی در کنار سینما پیدا میکند چرا که در اینجا هم بنای هنرمند بر این است که موقعیتی را از گذشته به زمان حال احضار کرده و با بهرهگیری از تخیل تماشاگر آن را بازسازی کند.
در فیلم کوتاه تمرین آخر-تعزیه حر دلاور،ناصر تقوایی از این نزدیکی هنر تعزیه با سینما نهایت استفاده را میکند.
دومین سطح بازسازی واقعیت جایی است که اجرای یک تعزیه به عنوان یک موقعیت پیشینی توسط تقوایی و گروهش بازسازی میشود.
به این ترتیب موقعیت دراماتیک جدید در تلاقی واقعیت اصلی و واقعیت بازسازیشده با زاویه دید تماشاگر فرضی که دوربین به جای آن نشسته است شکل میگیرد.
در این موقعیت جدید تماشاگر فیلم دیگر نمیتواند منفعل باقی بماند چراکه زوایای انتخابشده توسط تقوایی او را به وسط معرکه می کشاند و وادارش میکند که مثل عزاداری در یک تکیهی واقعی در تعزیه مشارکت کند."