چکیده:
گسترش مذهب و دین،یکی از اقدامات مهم و رسالتهای اصلی عالمان و متفکران دینی است که میتواند در دروههای مختلف زمانی،با فرآیند خاص خود روبهرو باشد و موانع و چالشهای فراوانی در برابر آن وجود دارد. اوده از مناطق مهم و اثربخش در هند به شمار میآید که دیگر نواحی از آن تأثیر میپذیرفتند و این منطقه،جایگاه فرهنگی و مذهبی برجستهای در هند داشته است.بنابراین،بررسی تاریخی نقش عالمان و اندیشهورزان شیعی این منطقه،در زمینه ترویج و گسترش تشیع،از نیازهای علمی امروز است که در این نوشتار بررسی میشود. تأسیس کتابخانه،مدرسههای علوم دینی،مراکز علمی،پروش شاگردان و تأسیس مراکز فرهنگی از یک سو و رقابت و مبارزه با گروههای رقیب مانند صوفیان،اخباریان،وهابیان و ناصبیان،از مهمترین اقدامات عالمان شیعه در اوده به شمار میرفت که در این تحقیق به آن اشاره خواهد شد
خلاصه ماشینی:
"غیر مذهبی او را برانگیخت و بنا شد که دلدار علی برای تحصیل علوم دینی به نجف
علم کن!»دلدار علی براساس این دریافت درونی،وطن را ترک کرد و برای تحصیل علم
دلدار علی پنج سال در نجف اشرف برای تحصیل علم صرف کرد
علت که لکنهو پایتخت اوده بود و دولتی شیعه داشت و او در آنجا بهتر میتوانست کار
انجام دهد و به تشیع خدمت کند و علوم اهل بیت علیهم السلام را منتشر سازد و شاگرد تربیت کند.
علوم اهل بیت علیهم السلام مشغول شد در آن زمان لازم بود که عقاید شیعه به شیعیان آموزش
لکنهو اکنون نیز کانون شیعه دوازده امامی در هند است و مرکز علمای قدیم و جدید
این مدرسه را علامه سید حسین نقوی تأسیس کرد.
مهم است که یکی از قضات اهل لکنهو به رییس کتابخانه گفت که برای خرید این کتاب
دلدار علی غفرانمآب،نخستین مجتهد در هند است که برای کسب علم دین به نجف
و حدودا سه سال در آنجا ماند در این مدت،به تدریس و افاده علمی مشغول بود.
این کتاب ضربه شدیدی به اخباریها وارد کرد لذا محمد اکبرآبادی نیز در رد
شد تا آنها بر ضد شیعیان کتابها نوشتند و سخنرانی کردند و علمای شیعه نیز
سید دلدار علی غفرانمآب نصیرآباد به سمیع الدین صوفی و عبد العزیز دهلوی(متوفای
هدف انجمن از آموزش علوم غیر دینی این بود تا
هدف بیت المال شیعه این بود که مراکز علمی و آموزشی به وجود آورد و از لحاظ دینی
نخستین کار دلدار علی غفرانمآب این بود کهم شاگردان برجسته پرورش داد و مراسم"