آثار معاصران - مجله ارمغان ادب و هنر

"همه بزرگان اصلاح کار من کردند که خوی و خصلتشان دستکیری فقر است‌ خصوص حضرت دستور(ام اقباله‌ که فیض عامش مخصوص مفلسان گداست‌ جناب حاجی پاس حقوق هموطنی‌ نمود و از پی تحزیب کار من برخاست‌ عجبتر اینکه پدر بر پدرچو مینکرم‌ میان بنده و ایشان محبت است و صفاست‌ جناب حاجی با من نداشت سابقهء مگر حکایت ریشی که در میانه ماست‌ اگر ز بیش و کم ریش ما جرائی هست‌ مرا از اوست تظلم نزاع او ز چه راست‌ مرا ز بیش و کم ریش غبطهء نبود که داده داده حق است و کار کار خداست‌ محقق است که این ریشها همه پشم است‌ بر آن حسد نبرد هرکه بخرد و داناست‌ گمانم اینکه هنا را بحای حطی خواند جناب حاجی و این اشتباه در املاست‌ قیاس کرد که حنا بکار ریش آید کسی که ریش ندارد چکار او بحناست‌ گر این بود گنه از جانب من است و مرا ز ریش حاجی بسیار عذر باید خواست‌ خدا گواست که هرگز گمان نمی‌بردم‌ که اینحنای خضاب است و حق ریش شماست‌ وگرنه هرگز در آن طمع نمی‌کردم‌ اگرچه شاعرم و طمع عادت شعراست‌ برای ریش من و جمله خاندان وصال‌ دو سیر رنک و حنا کافی است بی‌کم و کاست‌ هنا ز خالصه‌جات است و نام مزرعه‌ایست‌ که حاصلش همه تنباکوست یا خرماست‌ سزای مردم غلیان‌کشان تریاکی است‌ کسی که تارک اینهاست مرورانه سزاست‌ مکر عدالت و انصاف شاه حکم کند که این مناسب حاجی است یا مناسب ماست آثار معاصران اشکی چکید و دفتر غم را سیاه کرد!!"