خلاصه ماشینی:
"اما دکور،دکور است اگر تأثیری در اجرا نداشته باشد که در اینجا ندارد!همان طور که دکور تله تئاتر مورد اشاره مفصلتر و پرخرجتر و درستتر بود و چیز خاصی بر اجرا نیفزود،و گروه دانشجویی هم اگر قرار داد خوبی داشتند شاید دکور بهتری میزدند!اشکال کار در اینجاست که متن نیل سایمون سه وجه،سه گونه ظرفیت و پتانسیل مشخص برای دریافت و تحلیل و تعبیر کارگردان دارد-همان طور که از خلاصه داستانش میتوان دانست-و مهدی مکاری نیز مانند کارگردان آن اثر دانشجویی،دو وجه و دو پتانسیل و ظرفیت آن را که هریک به تنهایی،و یا در تلفیق باهم میتوانند ارتباط ذهن مخاطب را با اثر در سطح عمیقتری از ادراک و دریافت برقرار کنند،یکسره فرو گذاشته و بر نخستین و در دسترسترین وجه و لایه تمرکز کرده است."