خلاصه ماشینی:
"اثر سایمون قطعا یک اثر نمایشی وودویل نیست اما موضوع آن دو بازیگر نمایشهای وودویل است که حالا پیر و شکسته شدهاند و امروزه به فراموشی سپرده شدهاند فراموش شدگان در باتلاق.
گویی اگر سیامک صفری در صحنه نباشد صحنه خالی است درحالیکه هوشنگ هیهاوند که پیش از این در آثار فاخر حضور بیشتری داشت در ایفای نقش ال لویس خوش میدرخشد و طنازی این شخصیت،سایمون را به درستی به رخ میکشد و رضا بهبودی قبراق و سرزنده با آن آمد و شدها و هدایت و میزانسنهای متنوع مکاری،کم از سیامک صفری نیست و نسیم ادبی در حضور کوتاه اما بسیار پررنگ و پراحساس و پر انرژیاش،نشان از انتخاب درست کارگردان دارد.
انتخاب متن نیل سایمون از سوی مهدی مکاری،متنی که به چهل سال پیش امریکا تعلق دارد نشان از فراست مکاری دارد زیرا که این متن،امروزه به مسایل مبتلا به هنرمندان جامعهء ما نیز شباهت زیادی دارد."