چکیده:
هدف:هدف از این پژوهش، مقایسه ادراک ریسک ورزشکاران آسیب دیده وغیر آسیب دیدهدر2محور توانائیهای شخصی و اعتماد بود. روش شناسی: این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی و شیوه جمعآوری اطلاعات به صورت میدانی بود. جامعه آماری تحقیق راکلیه ورزشکاران دختر و پسر شرکت کننده درکلاسهای آموزشی، عضو تیمها و فوقبرنامههای ورزشی تشکیل داده بودند، حجم نمونه به صورت تمام شمار 901 نفر انتخاب شد. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه محققساختهایتحت عنوان ادراک ریسک بود که روایی آنتوسط11نفر از متخصصین حوزه مدیریت ورزش و پایایی آندریک مطالعه مقدماتی با استفاده از روش آلفای کرونباخ 84/0 برآوردگردید. با توجه به غیر طبیعی بودن توزیع دادهها درشاخصهای مدنظر، برای اثبات فرضیات تحقیق از آزمونناپارامتریک یومن ویتنی برای مقایسه ادراک ریسک ورزشکاران آسیب دیده وغیر آسیب دیده در2محور توانائیهای شخصی واعتماد استفاده شد. یافته ها: نشان داد بین ادراک ریسک ورزشکاران آسیب دیده وغیر آسیب دیده درشاخصهای اعتمادبه(مربیان، امدادرسانان، کارکنان اماکن ورزشی و مدیران ریسک) درسطح معناداری 05/0 ≥ P به ترتیب (040/0 ،003/0 ،000/0 و 041/0) اختلاف معناداری مشاهده گردید. همچنین بین ادراک ریسک ورزشکاران آسیب دیده وغیر آسیب دیده در شاخصهای(تاثیر تجربه و تاثیر مهارت در انجام فعالیتهای خطرناک) درسطح معناداری 05/0 ≥ Pبه ترتیب (033/0 و 013/0) اختلاف معناداری مشاهده شد، اما بین ادراک ریسک ورزشکاران آسیب دیده وغیر آسیب دیده درشاخصهای(تاثیر دانش و تاثیر موفقیت درتکرار فعالیتهای خطرناک) درسطح معناداری 05/0 ≤ P اختلاف معناداری مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: بر پایهی یافتههای تحقیق، بالا بودن ادراک ریسک، درنتیجه عدم اعتماد به مربیان، کارکنان اماکن، امداد رسانان و مدیران ریسک و همچنین عدم اعتماد به توانائیهای خود منجر به ترس دانشجویانازحضور در فضاهای ورزشی و مشارکت کمتر در فعالیتهای ورزشی میشود که این مهم اقدامات نظارتی مسئولین و مدیران را در اجرا و پیاده سازی فرایندهای مدیریت ریسک، پیگیری جهت فراهم نمودن محیط مناسب، تجهیزات استاندارد و ایمن درجهت مقابله با ریسکهای احتمالی، افزایش بینش، آگاهی و ایجاد اطمینان در ورزشکاران از طریق کاهش حوادث وآسیب دیدگیها و در نتیجه حضورمستمر درفعالیتهای ورزشی بیشتر می کند.