خلاصه ماشینی:
"و در عصر حاضر، طنز به عنوان هنری قائم به ذات، جایگاه خود را در ادبیات غربی یافته و ادیبان برجسته در این هنر، مشهور گشتند، همانند: آنتوان چخوف (10)، آناتول فرانس (11)، برنارد شاو (12)، ادوارد آلبی و گونترکراس.
در واقع این گفتار صحیح نیست، درست است که وجه اشتراکی بین این دو وجود دارد و آن خندیدن است ولی در طنز از پس هرخنده، هدف و فلسفهای نهفته است اما در کمدی خنده برای خنده است، پس میتوان گفت که طنز وسیلهای جهت رسیدن به هدف است نه خود هدف.
(14) و اگر بخواهیم انگیزههای روی آوردن به طنزگویی را بیان کنیم میتوان یکی از علل زیر را برای روی آوردن نویسنده به طنز برشمریم: 1- گاهی استفاده از طنز در نزد یک شاعر یا نویسنده، نوعی از انتقام است، که شاعر به سبب اهانتها و خواریهایی که بر او روا شده، مورد استفاده قرار میدهد."