خلاصه ماشینی:
"این حقیقت تکاندهندهای است که بسیاری زیر بار آن نرفتهاند و بر این باور بودهاند که افلاطون با خصومت فوقالعاده خود در کتاب جمهوریت ) Republic( از ادبیات تخیلی و نقد ادبی جانبداری کرده است.
زیرا مگر نه این است که حقیقت جز از طریق عقل و منطق حاصل نمیشود؟ او در رساله ایون (1) ) Ion( نظریه جامع خود در باب شعر را اینگونه توصیف میکند: «شاعر موجودی فروغبخش، چند سویه و مقدس است، هیچ ابتکار و اختراعی در او نیست، مگر به حکم الهام و خارج گشتن از حالت معمولی.
افلاطون معتقد است که تقلید به خاطر عمق سرشت واقعیت و محدودیت فهم ما از آن کار عبث و گمراهکنندهای است، چون طبق نظریه مثل افلاطونی ) Theog of ideas( کائنات این جهانی تصویر ناقصی از عالم علوی است که در بیرون از عالم زمان و مکان قرار دارد."