چکیده:
کانت قوهء حکم تأملی(خیال)را قوهء ذوق زیبا شناختی معرفی کرده است.هنگامی که خیال مستقل از فاهمه و عقل،و برمبنای اصل غایتمندی ذهنی،صورتهای محض اعیان را انتزاع کند،«زیبایی آزاد»عرضه میدارد،و هنگامی که این صورتها را با مفهوم کمال(غایتمندی عینی درونی)عین همراه سازد،«زیبایی مقید»عرضه میدارد.کانت این اتصال را در زیبایی مقید،اتصال خیر و زیبا دانسته است.این نکته،ابهام وسیعی را در تلقی کانت از معنای زیبایی ایجاد کرده است؛به گونهای که برخی از مفسران،زیبایی مقید اصیل ندانسته،بلکه آن را محصول عقل دانستهاند.این نوشتار درصدد است با تشریح زیبایی آزاد و زیبایی مقید از نظر کانت،و تأکید وی بر استقلال حکم زیبا شناختی،نادرستی این تفسیر را نشان دهد.
خلاصه ماشینی:
"کانت قوهء حکم تأملی(خیال)را قوهء ذوق زیبا شناختی معرفی کرده است.
(آزاد)را از هرگونه غایتمندی عینی ناظ به مفهوم سودمندی(استفاده)و کمال عین مستقل دانسته و بنابراین،امر زیبا را که بر غایتمندی صرفا صوری یعنی غایتمندی بدون
نسبت درونی اجزا کثیر با مفهوم چیستی عین توجه میشود که این(کمال)نیز به«کمال
مقید،از این مفهوم صرفنظر میشود؛زیرا حکم زیبا شناختی برمبنای غایتمندی بدون
قوهء احساس زیبا شناختی و داوری دربارهء این احساس دانسته است.
معتبر است: این نسبت در تعیین یک عین به عنوان زیبا با احساس لذتی پیوسته است که حکم ذوقی
کانت حکم ذوقی محض را یک سره از مفهوم کمال(غایتمندی عینی درونی)مستقل
ثالثا کانت خود نیز با اشاره به همکاری حکم ذوقی و مفهوم کمال،بر استقلال این دو
بنا به این تقریر،احکام مربوط به زیبایی مقید،احکامی صادره از فاهمه و یا عقل نیستند و اگرچه در نسبت با کمال عین داوری میشوند و بنابراین زیبایی آزاد نیستند،ولی
این شخص اگرچه با داوری دربارهء عین به مثابهء زیبایی آزاد حکم ذوقی
به این نکته،کرون مدعی است:چیزی به نام اعیان زیبای آزاد و مقید به نحو فی نفسه
وجود ندارد،بدین معنا که یک عین واحد میتواند هم به عنوان زیبایی آزاد و هم به عنوان زیبایی مقید داوری شود.
احساس زیبا شناختی خود همراه کرده است)،ولی هرچیزی میتواند برمبنای آگاهی
2. قوهء حکم تأملی،با تأمل بر اعیان و انتزاع صورت محض آنها،حکمی زیبا شناختی
3. کانت همراهی صورتهای محض تأمل شده با مفهوم فعلیت و کمال عین را زیبایی
مقید خوانده و این همراهی را هم به نفع زیبایی و هم به نفع خیر(اخلاق)دانسته است."