چکیده:
بخش کشاورزی یکی از مهمترین بخشهای اقتصادی و به اعتبار ارزش افزوده تولیدی،اولین بخش اقتصادی کشور به شمار میرود.حدود یک چهارم تولید ناخالص داخلی و درآمدهای ارزی حاصل از صادرات کالاهای غیرنفتی و اشتغال کشور و تأمین نزدیک به 08%نیازهای غذایی جامعه از طریق این بخش انجام میشود.با توجه به اهمیت فوق،متأسفانه این بخش سهم اندکی از سرمایهگذاری کل کشور را به خود اختصاص داده است.یکی از مشکلات ساختاری بخش کشاورزی در اقتصاد ایران،جریان سرمایه از این بخش به سایر فعالیتهای اقتصادی است که سیاستهای حمایتی دولت از این بخش تاکنون در کاهش این جریان چندان مؤثر نبوده است.در این مقاله سعی بر این است که عوامل مؤثر بر تقاضای سرمایهگذاری دولتی و خصوصی در بخش کشاورزی شناسایی شود و سپس از طریق روش هم انباشتگی،براورد روابط درازمدت و کوتاهمدت(از طریق روش تصحیح خطا)بین متغیرهای شناسایی شده(به عنوان متغیرهای تأثیرگذار)و تقاضای سرمایهگذاری دولتی و خصوصی(به عنوان متغیرهای وابسته)انجام گیرد. نتایج این مطالعه حاکی از آن است که ارزش افزوده بخش کشاورزی در درازمدت بر سرمایهگذاری خصوصی در بخش کشاورزی تأثیری ندارد.همچنین موجودی سرمایه دوره قبل،با توجه به مدل براورد شده و ضریب به دست آمده،بر سرمایهگذاری خصوصی در بخش کشاورزی تأثیر مثبت دارد.حجم اعتبارات پرداختی نیز با معادل 67%،بر سرمایهگذاری خصوصی در بخش کشاورزی تأثیر مثبت دارد.کشش سرمایهگذاری هم نسبت به سود واقعی درازمدت بانکی صفر و نشاندهنده این است که سرمایهگذاری خصوصی در بخش کشاورزی ایران حساسیتی به نرخ سود واقعی سپردههای درازمدت بانکی ندارد.در مورد تقاضای سرمایهگذاری دولتی،تغییرات سطح عمومی قیمتها دارای تأثیر منفی است،ولی درآمدهای نفتی در دوره جاری و با یک وقفه،اثر مهمی بر تقاضای سرمایهگذاری دولتی دارد.
خلاصه ماشینی:
"بر این است که عوامل مؤثر بر تقاضای سرمایهگذاری دولتی و خصوصی در بخش کشاورزی
و نشاندهنده این است که سرمایهگذاری خصوصی در بخش کشاورزی ایران حساسیتی به نرخ سود
سؤال دیگر در تحقیق حاضر این است که نرخ رشد سرمایهگذاری در بخش کشاورزی در
2. موجودی سرمایه دوره قبل بر سرمایهگذاری در بخش کشاورزی تأثیر مثبت دارد.
اقتصاد کلان،بویژه نظریه اصلی شتاب انعطافپذیر،اقدام به طراحی مدلی برای تقاضای سرمایهگذاری خصوصی و دولتی در بخش کشاورزی میشود.
سالانه بهطور متوسط 5/6 درصد رشد داشته که با توجه به افزایش درآمدهای نفتی در این دوره،نقش دولت برای سرمایهگذاری در این بخش بسیار بیشتر از بخش خصوصی بوده است.
اعتبارات تخصیص یافته به بخش کشاورزی در این دوره فقط به اندازه 1/41 درصد رشد داشته است.
بهطور متوسط 25/1-درصد بوده است که این رشد منفی با توجه به افزایش سهم بخش دفاع از کل
سرمایهگذاری در این بخش دارای نرخ رشد 11/1 درصد بوده است.
برای بررسی کارایی سرمایهگذاری در بخش کشاورزی از شاخص نسبت افزایش سرمایه به
تقاضای سرمایهگذاری خصوصی در بخش کشاورزی به صورت زیر استخراج گردیده است:
اینکه در اقتصاد ایران بخش اعظمی از درآمدهای دولت را درآمدهای نفتی تشکیل میدهد،ولی به صادرات غیرنفتی و درآمدهای مالیاتی توجه چندانی نشده است و نوسانهای قیمت تأثیر زیادی
مدل کوتاهمدت تقاضای سرمایهگذاری دولتی در بخش کشاورزی عبارت است از:
2. موجودی سرمایه دوره قبل بر سرمایهگذاری خصوصی در بخش کشاورزی تأثیر مثبت
با توجه به اینکه یکی از متغیرهای تأثیرگذار بر تقاضای سرمایهگذاری در بخش کشاورزی ارزش افزوده این بخش"