چکیده:
هدف:هدف پژوهش حاضر بررسی رابطهء توکل به خدا و سلامت روان در دانشجویان دانشگاه پیام نور است.روش:روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی است.بدین منظور،771 نفر از دانشجویان دانشگاه پیام نور(89 دختر و 97 پسر)به طور تصادفی به پرسشنامههای راهیابی در حوادث و رخدادهای زندگی (توکل به خدا)و سلامت عمومی (GHO) پاسخ دادند.یافتهها:دادهها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، Z فیشر و تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتههای پژوهش نشان داد بین خرده مقیاس توکل پرسشنامهء راهیابی در حوادث با خرده مقیاسهای اضطراب،علائم جسمانی و افسردگی سلامت روان،همبستگی منفی معنیدار وجود دارد؛ولی همبستگی سایر ابعاد پرسشنامهء راهیابی در حوادث با سلامت روان،معنیدار نشده است.بین دختران و پسران در تمام زیرمقیاسهای سلامت عمومی تفاوت معنیدار وجود دارد؛در حالی که بین این دو گروه در ابعاد پرسشنامهء راهیابی در حوادث،تفاوت معنیداری وجود ندارد.نتیجهگیری:نتایج نشان داد توکل به خدا میتواند به عنوان یک راهبرد مقابلهای،نقش مؤثری در افزایش سلامت روان داشته باشد.
Aim: This study aims to investigate the relationship between reliance on God and mental health among Payame-Noor university students.Method: This research method is a kind of correlation. In order to research، 177 students (98 girls and 79 boys) were chosen randomly، and took identical tests (reliance on God in critical life events scale and GHQ). Results: Data was analyzed through Pierson corelational coefficient، Z scale and MANOVA. Research findings indicate that there is a significant negative correlation between reliance on God in critical life events scale and anxiety، somatic symptoms and depression، but correlation of other dimensions of life events scale and mental health is not significant. Difference between girl and boy students in all subscales mental health is significant whereas in subscales life events scale is not significant. Conclusion: Results indicate that reliance on God as a religious coping strategy has an effective and important role in increasing mental health.
خلاصه ماشینی:
یافتههای پژوهش نشان داد بین خرده مقیاس توکل پرسشنامهء راهیابی در حوادث با خرده مقیاسهای اضطراب،علائم جسمانی و افسردگی سلامت روان،همبستگی منفی معنیدار وجود دارد؛ولی همبستگی سایر ابعاد پرسشنامهء راهیابی در حوادث با سلامت روان،معنیدار نشده است.
لذا پژوهش حاضر درصدد بررسی این مطلب است که آیا بین توکل به خدا و سلامت روانی رابطه وجود دارد؟به عبارت دیگر؛این مطالعه با هدف دستیابی به نظامهای تبیینی نوین در مورد مفهوم سلامت-بیماری و معرفی کاربردهای جدید آن طرح شده است.
MANOVA جدول 1:ماتریس همبستگی توکل به خدا و سلامت عمومی در دانشجویان پیام نور (به تصویر صفحه مراجعه شود) ماتریس همبستگی نشان میدهد که بین توکل با خرده مقیاسها و نمرهء کل سلامت روان،همبستگی منفی معنیدار وجود دارد؛یعنی نمرهء بالا در توکل،با کاهش نمرات اضطراب،افسردگی،علایم جسمانی و نارسا کنشی اجتماعی همراه است.
1-توکل و سلامت عمومی یافتههای پژوهش در این بخش نشان داد که زیرمقیاس توکل،مقیاس رهیابی در حوادث و رخدادهای زندگی،با نمرهء کل سلامت عمومی دانشجویان دختر و پسر همبستگی منفی و معنیداری دارد.
به عنوان مثال،خدایاری و همکاران(5831)رابطهء مثبت و معنیداری بین سازگاری اجتماعی دانشجویان با دینداری،نگرش سیاسی-اجتماعی-و پیشرفت تحصیلی آنان به دست آوردند؛ ریچاردز3(1991؛نقل از غباری بناب و همکاران،2831)نشان داد که دینداری درونی با سازگاری هیجانی، اجتماعی و سلامت روانی دانشجویان دختر و پسر،رابطهء مثبت و معنیدار دارد.
چو(3002؛نقل از غباری بناب و همکاران،2831)در پژوهش خود به این نکته دست یافت که بین سلامت روانشناختی پسران و دختران،تفاوت معنیدار وجود دارد و سلامت روان پسران بیشتر از دختران است.
تفاوت توکل به خدا در دانشجویان دختر و پسر یافتههای پژوهش حاضر نشان داد که تفاوت معنیداری بین توکل به خدا در دختران و پسران دانشجو وجود ندارد.