چکیده:
وجود اقلیتهای نژادی, مذهبی و زبانی واقعیتی است که از قرنها پیش در داخل بسیاری
از کشورها وجود داشته است. توجه به حقوق این اقلیتها به عنوان جزئی از حقوق بشر،
صرفا از اوایل قرن بیست میلادی آغاز میشود و با تصویب منشور ملل متحد به اوج خود
میرسد. حال آنکه تا قبل از قرن بیست میلادی، حقوق اقلیتها جزء مسائل سیاسی محسوب
میشد و داخل در صلاحیت انحصاری دولتها بود. حق برابری با اکثریت, حق برخورداری از
محیط زیست سالم, حق برخورداری از تحصیلات با توجه به ویژگیهای اقلیتی و... از جمله
حقوقی است که برای کلیه اقلیتها باید در نظر گرفت. علاوه براین هر دسته از
اقلیتها حقوق ویژه خود را نیز دارا هستند. اقلیتهای دینی, اقلیتهای زبانی,
اقلیتهای نژادی و اقلیت تازه شناخته شده ملی تماما حقوق انحصاری خود را دارا
هستند. مکانیزم های بینالمللی اجرای قواعد مربوط به حقوق اقلیتها که از دوران
جامعه ملل آغاز شده است، تا به امروز دچار تغییرات و پیشرفت های بسیاری شده است. در
این میان نقش اتحادیه اروپا در اعمال و اجرای قواعد حقوق بشر در مورد اقلیتها قابل
تحسین است و توجه به آن میتواند آیندهی حقوق اقلیتها را در سطح جامعه بینالمللی
بهتر تضمین نماید.
خلاصه ماشینی:
"اقلیتها نیز مثل سایر اتباع کشور هستند، اما آیا حقوق آنان با حقوق بقیه هموطنانشان برابر است؟ آیا صرف ارائه حقوق برابر با بقیه افراد، آنها راضی خواهد کرد یا اینکه اینان خواهان برخورداری از یکسری حقوق منحصر به فرد هستند تا بتوانند ویژگیهای مختص خود مثل زبان , مذهب و یا نژاد را حفظ نمایند؟ اینها سوالاتی است که در این مقاله بوسیله بررسی اسناد معتبر و جدید بینالمللی، در پی پاسخ به آنها هستیم و مسائلی از قبیل اقلیتهای ملی، ضمانت اجرای قواعد بینالمللی مربوط به اقلیتها و اقدامات اتحادیه اروپا در حمایت از اقلیتها را بررسی خواهیم نمود هدفی که نگارنده از نگارش این مقاله دارد آن است که اقلیتها در سراسر جهان با شناسایی حقوق عام و خاص خود، با خیالی آسوده از حفظ ویژگیهای سنتی، و مذهبی خود، در راستای وحدت ملی و توسعه کشورهای خود گام بردارند و تفاوتهای وراثتی و مذهبی, عاملی برای کینه توزی و تمایزات نباشد.
در بند 1 ماده 27 کنوانسیون (1989) مربوط به افراد متعلق به گروههای بومی و قبیلهای آمده است که برنامههای تحصیلی نسبت به این افراد باید توسعه یابد و منطبق با __________________________ 1 Declaration on the Rights of Persons Belonging to National or Ethnic Religion and linguistic Minorities, 1992.
امید است با ادامه تلاشهای حقوقدانان و موسسات بینالمللی و منطقهای مربوطه، شاهد این باشیم که اقلیتها نیز مثل بقیه جمعیت کشور بتوانند در توسعه کشورهایشان بخصوص در جهان سوم بکوشند و حفظ مرزهای سیاسی و تمامیت ارضی کشورهایی که در آنها به زندگی مشغولند را سرلوحه برنامههای خود قرار داده و ضمن احساس یگانگی کامل با اکثریت, از ویژگیهای نژادی, زبانی, ملی و مذهبی خود حراست کنند."