چکیده:
مقاله حاضر ضمن پرداختن به کیفیت نفوذ مکتب اصالت تاریخ به بحث های دینی در سه بخش سرچشمه دین، دریافت و ابلاغ دین، تداوم و بقای دین، به لوازم چنین نگرشی به دین پرداخته و آن گاه از جنبه های گوناگون به ویژه از جنبه دریافت و ابلاغ دین در حیطه دین مبین اسلام، آن را مورد نقد قرار داده است.
This article discusses how the school of historicism has influenced religious discussions in three parts: the origin of religion، receiving and delivering religion and the survival of religion. It also considers the outcomes of having such a perspective for religion and then criticizes some of its aspects especially the aspect of receiving and delivering religion.
خلاصه ماشینی:
تاريخي نگري و دين • خداخواست عرب صالحي چکيده مقاله حاضر ضمن پرداختن به کيفيت نفوذ مکتب اصالت تاريخ به بحث هاي ديني در سه بخش سرچشمه دين ، دريافت و ابلاغ دين ، تداوم و بقاي ديـن ، بـه لـوازم چنـين نگرشي به دين پرداخته و آن گاه از جنبه هاي گوناگون به ويژه از جنبه دريافت و ابـلاغ دين در حيطه دين مبين اسلام ، آن را مورد نقد قرار داده است .
وي در رمـان «الوئيزنـو» اوضـاع مدرنيته را اين چنين وصف مي کند: «همگان پيوسته گفتار و کردار خويش را نقض مي کنند و همه چيز مبهم و مهمل است امـا هيچ چيز تکان دهنده نيست زيرا همگان به همه چيز عادت کرده اند؛ اين جهاني اسـت کـه در آن ، خوب ، بد، زيبا، زشت ، حقيقت و فضيلت ، فقط وجـودي محلـي و محـدود دارنـد؛ شمار فراواني از تجربه هاي نو به انسان عرضه مي شود اما هر آن کس کـه بخواهـد از آنهـا بهره ببرد بايد بتواند به راحتي اصول باورهاي خويش را همپاي مخاطبانش عـوض کنـد و در هر گام ، روحيه خويش را با شرايط موجود وفق دهد؛ پس از اقامتي چند ماهـه در ايـن محيط تازه دارم آن حالت مستي و گيجي را حس مي کنم که اين زندگي پرتنش و مـتلاطم انسان را در آن غرق مي کند.
در غرب بحث تاريخي نگري به هر سه حوزه کشيده شده است و آنچه در جهان اسـلام پيش تر مطرح بود مربوط به حوزه سوم و اخيراً در قرن حاضر پاره اي از نويسندگان پـا بـه حوزه دوم گذارده و دين را در مرحله دريافت و ابلاغ آن بشري مي دانند.