خلاصه ماشینی:
"11آسین پالاسیوس مستشرق اسپانیایی معتقد است که ابن مسره تحت تأثیر مکتب عرفانی پریسیلین (Priscillian) که در اسپانیای پیش از اسلام رواج داشته به تصوف گرایش پیدا کرده و افکار او مأخوذ از مکتب پریسیلین است21؛اما این عقیدهء او محل توجه اهل نظر نیست31و حقایق مسلم تاریخی نیز با عقیدهء پالاسیوس انطباق ندارد.
22در این کتاب ابن مسره فقط یک متصوف سادهء باطنی نیست،بلکه او را در رأس یک مشرب عرفانی و پایهگذار و رهگشای تصوف اندلسی مییابیم که دو قرن و نیم بعد به وسیلهء ابن عربی به اوح خود رسید.
در اوایل قرن ششم هجری با ورود اندیشههای ابو حامد غزالی به اندلس تحولی در تصوف اندلسی پدید آمد و با تأثیر از کتابها و اندیشههای ابو عارفان و متصوفان نامداری چون ابو مدین،ابن عریف و ابن برجان و ابوبکر میورقی ظهور کردند.
63معاصرانش او را به زهد،عرفان و فقاهت و تحقیق وصف کردهاند73؛به عرفان و تصوف روی آورد و بر دست ابوبکر بن عبد الله الباقی غزال از شیوخ ابن پوشید83و خود نیز شاگردان و مریدان زیادی تربیت کرد،از جمله ابو عبد الله غزال از شیوخ ابن عربی از شاگردان او بود.
این چهار تن اهل طریقت و عرفان و از نامداران ملامتیه بودند و ابن عربی آنان و مشرب فکریشان را ستوده است؛او دوران پیش از تصوف خود را دورهء جاهلیت نامیده است.
سپس به علوم باطنی و عرفان و تصوف روی آورد و برای ملاقات با ابن عاشر به شهر سلا مهاجرت کرد و از اصحاب برگزیده و مریدان خاص او شد78ابن عباد در تصوف به طریقت شاذلیه گرایش داشت و آثار او در رواج این طریقت در شمال آفریقا مؤثر بود."