چکیده:
مثل حاشیهنشینی،فساد،ترافیک و...گریبانگیر آن میشود.بنابراین راه حلی اصلی این مشکل در روستاهاست که باید بهطور اصولی حل و فصل شود،لذا بایستی مبارزه با بیکاری و حل مسئله اشتغال در رأس برنامههای کشور قرار گیرد.مقاله حاضر به دنبال شناخت و ریشهیابی وضع موجود بیکاری و اشتغال کشور از سال 1335 تا 1389 بوده و همچنین به بررسی میزان اشتغال در بخشهای سهگانه اقتصادی پرداخته است.یافتههای تحقیق حاکی از آن است که طبق آخرین آمار(بهار 1389)استانهای خراسان شمالی،مرکزی و آذربایجان شرقی به ترتیب با 5/4،10/3 و 10/4 درصد دارای نرخ بیکاری بالا میباشند.نرخ بیکاری کشور در سال 1385 طبق آمار رسمی مرکز آمار 11/2 درصد بوده است و در حال حاضر طبق آمار سه ماهه اول سال جاری نرخ بیکاری به 14/6 درصد رسیده که نسبت به سال 1385 میزان آن 3/4 درصد افزایش داشته است که حاکی از میزان بالای بیکاری در کشور میباشد.نتایج تحقیق نشان میدهد که هرچند نرخ بیکاری در برخی از استانها کاهش محسوسی را نشان داده،ولی با این حال نرخ بیکاری در کشور رقم بالایی را نسبت به کشورهای توسعه یافته و بیشتر کشورهای در حال توسعه دارد و دلیل آن رشد روز افزون جمعیت و افزایش عرضه نیروی کار و همچنین پایین بودن ظرفیتهای تولید میباشد.روش مطالعه این تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی و کمی و شیوه جمعآوری اطلاعات به صورت کتابخانهای و با استناد به آمارهای رسمی مرکز آمار ایران و مبتنی براسناد و مدارک میباشد. موضوع اشتغال و دستیابی افراد به شغل موردنظر از اساسیترین نیازهای یک جامعه محسوب میشود.یکی از اهداف کلان توسعه در اغلب کشورها و از جمله کشور ما،کاهش بیکاری و توسعه فعالیتهای شغلی است.بیکاری به عنوان یک پدیده مخرب اجتماعی،اقتصادی،فرهنگی مطرح بوده و رفع آن همواره،از جمله دغدغههای اساسی برنامهریزان بوده است.بدین روی، بهرهبرداری کامل و مناسب از منابع انسانی هرکشور باید به عنوان یکی از اهداف راهبردی توسعه در نظر گرفته شود.بیکاری،حال یکی از نامطلوبترین پدیدههای اقتصادی و اجتماعی است که پیامدهای منفی و ناگواری را در زمینههای مختلف به دنبال دارد.در سالهای اخیر و به ویژه در حال حاضر،اقتصاد ایران به ویژه در روستاها به شکل بحرانی گریبانگیر این معضل میباشد؛مسئلهای که باعث میشود هرساله نیروی انسانی فعال و بیکار موجود در روستاها راهی شهرها(ناکجاآباد)شوند.شهرهایی که خود از این جنبه،مشکلات کمی ندارند،با ورود این گروه از مهاجرین؛مشکلات آن دو چندان شده و علاوه برمعضل بیکاری،مشکلات دیگری
خلاصه ماشینی:
"جدول شماره(4):درصد اشتغال در بخش کشاورزی در دوره 58-5631 (به تصویر صفحه مراجعه شود) منبع:(مرکز آمار ایران،5831) نمودار شماره(5):درصد کاهش اشتغال در بخش کشاورزی در ایران طی سالهای 98-5631 (به تصویر صفحه مراجعه شود) منبع:(یافتههای تحقیق،9831) با توجه به روند کاهش اشتغال در بخش کشاورزی و افزایش جمعیت و نیروی فعال انسانی در روستاها باید چارهای اندیشیده شود و اگرنه،شاهد مهاجرت هرچه بیشتر روستاییان به مناطق شهری خواهیم بود و با توجه به اینکه اکثریت روستاییان فاقد هرگونه تخصصی هستند و در شهر به مشاغل کاذب روی میآورند که این خود مسائل و مشکلات گوناگونی را به همراه دارد، بنابراین باید با برنامهریزی اصولی در جهت کاهش هرچه بیشتر مشکلات روتاییان کوشا بود که یکی از این راهها ایجاد صنایع تبدیلی و تکمیلی در کنار بخش کشاورزی و بوجود آوردن صنایع کوچک و دستی در روستاها است که در این مورد به یک مثال اکتفا میکنیم:مثلا گوجه فرنگی در روستاهای چهارمحال و بختیاری بدست میآید ولی کارخانه رب گوجهفرنگی در شهر اصفهان قرار دارد که نشان دهنده عدم برنامهریزی درست و اصولی است که از یک جهت کرایه حملونقل و ناهنجار کردن چهره شهر را در میگیرد و از سوی دیگر اگر این کارخانه در همان محل تولید گوجهفرنگی احداث میشد،باعث ایجاد مشاغل برای روستاییان منطقه شده و از طرفی باعث مهاجرت روستاییان به شهرها میگردد."