خلاصه ماشینی:
"در تمام این یک ماه،کلیه زنها و اغلب مردها لباس سیاه در برمیکنند صدای گنگ ضربات کف دست به سینه تا دورها میرود روایتی عزاداری محرم در عصر ناصر الدین شاه-شهر تهران برشی از سفرنامه ادوارد پولاک ایام عاشورا یعنی ده روز اول ماه محرم را(که در آنها مراسم تعزیه و تعزیه-شبیه،به یاد شهادت آل علی(ع)در کربلا برپا میشود)میتوان جزو ایام رسمی محسوب کرد.
آخرین دسته موزیک سلطنتی که آهنگهای مخصوص عزای خود را نواخت با نظم و ترتیب خاصی مانند دستههای دیگر از صحن تکیه خارج شد و در همین موقع در مدخل تکیه دسته دیگری مشاهده شدند که خود را برای ورود آماده میکردند،در جلوی این دسته چندین پسربچه کوچک بودند که لباسهای سبزرنگی بر تن داشتند و در کنار آنها چند مرد جنگجو سراپا مسلح که کلاهخودهایی طلاکاری شده متعلق به قرون قبل را بر سر داشتند حرکت میکردند.
من موفق نشدم قسمت آخر تعزیه دهه ماه محرم را که سه روز دیگر انجام میشد،مشاهده کنم زیرا طبق معمول سالانه اصولا مسیحیان را در سه روز آخر دهه محرم به تکیه دولت راه نمیدهند و معتقدند که صحنههای مقدس تعزیه را در آن سه روز نباید چشمان ناپاک یک بیگانه و خارج از مذهب تماشا کند و اصولا هم من به خارجیان توصیه میکنم که در آن روزها به هیچوجه به تماشای تعزیه نروند زیرا احساسات مذهبی مردی طوری تهییج میشود که نمیتوانند یک بیگانه را در کنار خود تحمل کنند و حتی گاهی مانند چندسال قبل طوری مردم به هیجان میآیند که افرادی را که در نقشهای شمر و یزید و ابن زیاد در صحنه ظاهر میشوند مورد حمله قرار داده و جان آنها به خطر میافتد."