چکیده:
حکیم سنایی،شارع و شاعر نامی ادب پارسی،از جملهء شاعرانی است که ارادت و علاقهء خاصی در آثار خود نسبت به امام علی(ع)و اهل بیت مطهرش نشان داده است.مشاهدهء نمونههای این ارادت پیشگی،نویسندهء سطور را بر آن داشت تا مقالهای را به این مقوله اختصاص دهد.از همینرو در وهلهء نخست،آثار این شاعر از منظر یاد شده مورد بررسی قرار گرفت و پس از استخراج ابیات مختص به این موضوع،سعی شد تا این یافتهها با احادیث و روایات موجود در منابع حدیثی مطابقت داده شود.در هر بهره از این نوشتار،پس از طرح هریک از صفات امام علی(ع)،احادیث و روایات مربوط به آن صفت ذکر میگردد و در انتها نمونه ابیات مرتبط با مبحث بیان میشود.
خلاصه ماشینی:
"آن حضرت در جملهای که در کتب حدیثی ضبط شده است،این قدرت را از جانب حق و عطیهء الهی دانستهاند:«و الله ما قلعت باب خیبر و رمیت به خلف ظهری اربعین ذراعا بقوه جسدیه و لا حرکة غذائیة أیدت بقوه ملکوتیه و نفس بنور ربها مضیة»12 خیبر از تیغ او خراب شده سر آبش همه سراب شده (همان،ص 542) در کفر و جهودی را از اول چون علی بر کن که تا آخر چون او یابی ز دین تشریف ربانی (همان،ص 086) -صاحب ذوالفقار ذوالفقار علی همان قدر برای اسلام و پیامبر صاحب ارج و قرب است که عصای موسی پیامبر برای ایشان:«کان لموسی عصا و لمحمد ذوالفقار،خلف موسی هارون فی قومه و خلف محمد علیا»؛22در جنگ احد زمانی که دلاوری بسیار از خود نشان دادند ندایی از زبان فرشتگان در فضا پیچید که میگفت:«لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار» نایب کردگار حیدر بود صاحب ذوالفقار حیدر بود (حدیقه،ص 352) ذوالفقاری که از بهشت خدای بفرستاده بود شرک زدای آوریدش به نزد پیغمبر گفت کاین هست بابت حیدر تا بدو دینت آشکار کند لشکر کفر تارومار کند مصطفی داد مرتضی را گفت که بدین آر دین برون ز نهفت (همان،ص 742) -علمدار امام علی نه تنها در این عالم و در جنگهای صدر اسلام نقش علمدار و پیش آهنگ را برای یاران پیامبر ایفا کردهاند،بلکه در بهشت نیز این شرف شامل حال ایشان است: «قال لی رسول الله(ص)أنت أول من یدخل الجنة فقلت یا رسول الله أدخلها قبلک قال نعم لأنک صاحب لوائی فی الآخره کما أنک صاحب لوائی فی الدنیا و صاحب اللواء هو المتقدم ثم قال(ع)یا علی کانی بک و قد دخلت الجنه و بیدک لوائی و هو لواء الحمد تحته آدم فمن دونه»32 خوانده در دین و ملک مختارش هم در علم و هم علمدارش (همان،ص 842) آن ز فضل آفت سرای فضول آن علمدار و علمدار رسول (همان،ص 542) -جنگ و کشتار امام برای خدا بود و از هر غرض عاری."