چکیده:
نفوذ زبان و ادبیات فارسی در هند برکسی پوشیده نیست.رئیس مرکز تحقیقات فارسی در هند،خانم دکتر آذرمیدخت صفوی و آقای دکتر اظهر دهلوی،دبیر کل انجمن استادان زبان و ادبیات فارسی هند،طرف گفتوگوی کتاب ماه ادبیات هستند و با ایشان دربارهء جاشگاه و اهمیت زبان و ادبیات فارسی در هند و وضعیت آموزش زبان فارسی در هند گفتوگو کردهایم.آنچه میخوانید،مباحث مطرح شده در این گفتوگوست.
خلاصه ماشینی:
بحث دربارهء وضعیت زبان و ادبیات فارسی در هند است و در این زمینه با استادان گرامی گفتوگو خواهیم کرد.
بنابراین بسیاری از اصطلاحات دربارهء همهء جنبههای زندگی بشری،در زبان فارسی وجود دارد و از آنجا که بسیاری از متخصّصان این حوزهها زبان فارسی نمیدانند، لازم بود مرکزی دایر شود و اطّلاعاتی را که در کتابهای تاریخی فارسی،نظیر تاریخ فیروزشاهی،طبقات ناصری،و کتب تاریخی بسیار مهمّی که در زمان اکبر شاه نوشته شده است،مثل آیین اکبری و اکبرنامه،به زبانهای دیگر ترجمه شود.
دکتر صفوی:بله،اگر کسی رد هند بخواهد به تاریخ و فرهنگ خود بهطور کامل احاطه داشته باشد،باید منابع فارسی را نیز مطالعه نماید؛بنابراین لازم است اطلاعات این منابع استخراج شود و در اختیار مردم عادی قرار گیرد.
دربارهء سفرنامه هم (به تصویر صفحه مراجعه شود) دکتر اظهر دهلوی همینطور است؛با وجود اینکه هندیها اهل سفر بودهاند،سفرنامه بین آنها رواج نداشته است؛حال آنکه در فارسی،بیش از هزاران هزار سفرنامه نوشته شده است.
هماکنون نیز عرض من این است که ما نباید گمان کنیم زبان فارسی بهطور کامل از هند رخت بربسته است.
همچنین باید استادانی باشند که بهطور سیّار،از یک شهربهشهر دیگر و از یک دانشکده به دانشکدهء دیگر بروند؛چراکه مراکز آموزش زبان فارسی در هند فقط مختصّ شهرهای بزرگی مثل دهلی و علیگر نیست؛در شهرهای کوچک نیز این مراکز وجود دارند.
دکتر صفوی:بخشی از وظایفی که در این حوزه وجود دارد،مربوط به استادان زبان و ادبیات فارسی است.