خلاصه ماشینی:
"بسیاری از داستاننویسان ما در این شش و هفت دهه،در دورهی نخست آفرینش آثار خلاقه،خوش درخشیدند و آثاری ماندگار عرضه کردند؛اما در دورهی دوم دچار جوانمرگی شدند و آثاری ضعیف و کممایه و بیشور و شوق نوشتند و تا پایان عمر در همین مرحله راه رفتند و حتا در اواخر دورهی دوم دچار شمعمردگی و تاریکی شدند.
بزرگ علوی نیز از صعود و فرود این دو دوره و جوانمرگی برکنار نمانده است.
چهگونه است که بسیاری ازنویسندگان کشورهای دیگر در دورهی دوم به بلوغ و پختگی هنری میرسند و آثاری برتر میآفرینند،اما در کشور ما وضعیت وارونه است و جوانمرگی خلاقه در پایان مرحلهی جوانی فرا میرسد و شور و شوق آفرینش را در دل و ذهن خفه میکند و پیری زودرس را به همراه میآورد؟ مقولهی مورد اشاره جای تعمق دارد و این تعمق میتواند در دو عرصه صورت گیرد و علل آن تا حدودی روش گردد."