چکیده:
نسبت امنیت و آزادی با یکدیگر،مسألهای است که ذهن بسیاری از اندیشمندان، سیاستمداران و حتی تودههای مردم را به خود مشغول داشته و بررسی رابطهء این دو مقوله در عرصههای نظری و عملی از اهمیت بسیاری برخوردار است.با توجه به این اهمیت،مقاله حاضر به دنبال بررسی نظری رابطهء امنیت و آزادی با عنایت به مقولهء مهم دیگری به نام توسعهء پایدار است.به عبارت دیگر،پرسش اصلی مقاله این است که چه نسبتی میان امنیت و آزادی،دستیابی به توسعه پایدار را امکانپذیر میسازد؟ برای پاسخ به این پرسش،ابتدا به تعریف امنیت و مفهوم آزادی اشاره میشود و سپس،براساس معیار عقلانیت به عنوان عنصر مشترک این دو مقوله با توسعه پایدار، به بررسی نوع و میزان ارتباط هریک از تعارف امنیت و مفاهیم آزادی با توسعهء پایدار که مبتنی بر عقلانیت در ارتباط هستند،پرداخته میشود.
The relationship between security and freedom is an issue which many of thinkers، politicians and even the masses have paid attention، and so consideration of its theoretical as well as practical aspects is of a very high significance. Therefore، taking into account the concept of sustainable development، this paper aims to consider the theoretical relationship between security and freedom. The main qustion of this paper is as follows: what kind of relationship between security and freedom contributes to realization of sustainable development?
To answer this question، the paper، first defines the concepts of security and freedom and then، based on rationality as their common element in respect to sustainable development it focuses on the type and amount of required relationship between the two concepts to realize the concept of sustainable development. .
خلاصه ماشینی:
بنابراین،به تبع پرسش مذکور،پرسشهای دیگری مطرح میشود،نظیر اینکه چه تعاریفی از امنیت وجود دارد؟چه مفاهیمی از آزادی مطرح است؟مفهوم توسعه پایدار چیست و عناصر و شرایط لازم آن کدامند؟هریک از تعاریف امنیت و آزادی چه ارتباطی با عناصر و شرایط لازم برای تحقق توسعه پایدار دارند؟و کدامیک از این تعاریف امنیت و مفاهیم آزادی،با توسعه پایدار تناسب بیشتری دارد؟پاسخ به این پرسشها براساس این مفروض علمی که عقلانیت(مبتنی بر (به تصویر صفحه مراجعه شود)فردگرایی مثبت و شناخت نقاد)عنصر مشترک امنیت،آزادی و توسعه پایدار است،اجزای اصلی مقاله حاضر را تشکیل میدهد.
هرچند مرزهای تاریخ را با مرزهای تعریف پدیدهها نمیتوان کاملا منطبق ساخت،اما با عنایت به تعاریف مختلف موجود از امنیت(به ویژه تعاریف امنیت ملی)و با توجه به تحول تاریخی-گفتمانی که این پدیده از ابتداییترین نوع زندگی بشر تاکنون داشته است61، تعاریف امنیت را ذیل چهار عنوان،که هریک با دورهء خاصی از تاریخ نیز تطبیق دارد،میتوان تقسیمبندی کرد: حفظ بقا و موجودیت امنیت ملی1مفهومی مدرن و متعلق به عصر جدید است،اما مفهوم امنیت از دیرینگی و قدمتی به اندازه حیات آدمی برخوردار بوده است.
در تعریف امنیت به همکاری و نیز در مفهوم رهایی،عقلانیت مثبت ارتباطی مبتنی بر فردگرایی مثبت در کنار شناخت نقاد منبعث از نگرش انتقادی،امکانپذیر میشود و در چنین (به تصویر صفحه مراجعه شود)وضعیتی میتوان رابطه امنیت،آزادی و توسعه پایدار براساس عنصر عقلانیت را شاهد بود.
تعریف امنیت به حفظ بقا و موجودیت(صیانت ذات)که مضیقترین و درعینحال کانونیترین تعریف این مقوله هم هست،با فقدان آزادی قرین است؛یعنی افراد و اجتماعات انسانی در اولین مرحله حیات خود(تکوین)به دلیل عدم آگاهی،از حد اقل امنیت و آزادی (به تصویر صفحه مراجعه شود)برخوردارند و به همین دلیل،با توسعه پایدار که نیازمند عقلانیت مبتنی بر فردگرایی مثبت و شناخت نقاد است،بیشترین فاصله را برقرار میکنند.