بنفش، بخشی از یک منظومه ادب و هنر

"بنفش *دو شعر از ناصر نجفی تو اگر آغوش نمی‌گشادی این کودک باران زاد در هیچ برگی برهنه نمی‌شد و در هیچ فصلی چمدان ابریش را نمی‌گشود. گاهی زمان چه خوب می‌گذرد آسمان معشوق رنگهاست تو کمی میانسالی و من اصلا زبان عربی نمی‌دانم گاهی زمان چه مطلوب می‌گذرد آسمان تو و من. بخشی از یک منظومه از پیراهن زنبق تا زنبوران شهدافشان سطری سپید درمیان ماست در برف پنجره‌ای بگشای بگذار جهان ترانه بخواند."