خلاصه ماشینی:
"کل داستان به صورت گفتگویی روایت میشود که در ذهن شخصیت اصلی یعنی راوی جریان دارد.
یعنی به همراه شخصیت اصلی(راوی)در ساخت و بافت روایت مشارکت کند و متنهای خالی را در ذهن خویش بیافریند.
داستان«معصوم چهار»سرشار از اشارات اسطورهای و بیان کنایی و استعاری است که در ذهن راوی جریان دارد و در واکنش روحی به اوضاع اختناقآمیز،سرریز میکند.
اگر خواننده به عمق پوستهء ظاهری این اشارات و استعارات راه نیابد،مسلما نمیتواند با کل داستان ارتباط برقرار کند زیرا که شالودهء داستان«معصوم چهار»از همین اشارات و نشانهها و استعارات تشکیل شده است.
آغازبندی داستان،با ترسیم وضعیت جسمی و روحی راوی و سایهء وحشتی که بر او افتاده است، شروع میشود.
در این صحنه،دیدگاه و شیوهء روایت نمایش بیرونی مسلط است و راوی از بیان ذهنی وقایع دور میشود.
گفتگوی درونی راوی در طول داستان نشان میدهد که ذهنیت او با باورهای اسطورهای آمیخته است."