شاملو شاعری گمنام! معرفی و نقد

"این رخداد،این فرصت را به ما می‌دهد که‌ جسور باشیم و در مورد مردی قلم بزنیم که هم جنس زمانهء خود بود. این‌ بازخوانی به ما نشان می‌دهد هیچگاه نگذاشته‌اند آنگونه که می‌خواهیم زندگی کنیم،عشق‌ بورزیم و خلوتی برای خود انتخابی کنیم. وقتی می‌سراید: سلاخی/زار می‌گریست/به قناری کوچکی/دل باخته بود/»وی منطق زبان را ویران می‌کند؛ از واقعیت آشنازادیی می‌کند و آنرا برای ما بیگانه می‌سازد تا دریابیم در کدام جهان زندگی‌ می‌کنیم. وی نه با جانی آسوده می‌گوید:درختان،/جهل معصیت بار نیاکانند/و نسیم/ وسوسه‌ئی‌ست نابکار/مهتاب پاییزی/کفری‌ست که مهمان را می‌آراید«در میان این دهشت‌ شاعر سوگمندانه به دنبال هم سخنی است که چیزی بگوید و دریچه‌یی به سوی نور بگشاید. در شعر معاصر هیچکس چون شاملو این راز را به تمامی مکشوف نکرده است:به مهر/مرا/بیگاه/در خواب دیدی/و با تو بیدار شدم. ولی اگر به خود بنگرید،هر بار که به بازخوانی این اشعار می‌پردازیم،خود را تغییر یافته می‌یابیم. این امر نشان می‌دهد تاویل مدام از آن ممکن است،تاویلی که بی‌وقفه‌ خود را پنهان می‌کند."