خلاصه ماشینی:
"تابلو گفتگو:ریسک صفر (به تصویر صفحه مراجعه شود) هیچ‌کس از شکست خوشحال نمی‌شود-حداقل از منظر سازمانی،شکست مایهء سرافکندگی است.
اما همان‌طور که ریچارد فارسون و رالف کایز در مقالهء شکست-رهبران شکیبا" (هاروارد بیزینس ریویو-اوت 2002)گفتند،مدیران از توماس واتسون گرفته تا جک ولچ،شکست را یک دارایی،یک موقعیت سرمایه‌گذاری در پیشرفت‌های آینده و یک نوآوری می‌دانند.
البته آنها می‌نویسند:"درحالی که شرکت‌ها شروع به پذیرفتن ارزش شکست در سطح سیاست‌ها،فرآیندها و روش‌های کسب و کار کرده‌اند،اما این موضوع کاملا متفاوت با سطوح فردی و شخصی است.
" این امر تا حدی بدان دلیل است که شکست باعث می‌شود ما ارزش کارمان را زیر سؤال ببریم.
اما حتی آن دسته از ما که تمایل به ریسک‌کردن دارد،همواره در این تردید به سر می‌برد که ایدهء جدید او،نتیجه‌ای متفاوت درپی داشته‌باشد به‌ویژه ترس از این‌که دیگران شاهد شکست ما باشند.
باید توجه داشت که ارزش بسیاری از شرکت‌ها به افکار دیگران از جمله مشتریان، سرمایه‌گذاران،تحلیلگران و رسانه‌ها بستگی دارد."
(
, 
, 
)
