چکیده:
یکی از چارچوبهای مناسب برای بررسی مفهوم و ابعاد عزت و افتخار، چارچوب مطالعات
اخلاقی است. عزت در مفهوم اخلاقی آن حالتی درونی در مؤمن است که مانع غلبة غیر خدا
بر او می شود. گرچه این صفت از آن خداست ولی در زمرة صفاتی است که بر بندگان او نیز
تسری می یابد. با مراجعه به متون دینی می توان موجبات و شاخص های عزت راستین را که
سخت بر اهمیت آن تأکید شده یافت ولی اصلی ترین شاخصة عزت، عبادت و بندگی خداست. فخر
نیز که به معنی مباهات زبانی انسان به امور خارجی مانند ثروت و مقام است در فرهنگ
دینی ما جز در آنچه رنگ خدایی دارد نکوهش شده است. عزت و فخر تنها در ارتباط با
عبودیت معنی می یابند و اتصاف و اضافة آنها به نام امام حسین uیعنی نشان
دادن راه رسیدن به آن از طریق تأسی به یکی از بندگان برگزیدة خدا.
خلاصه ماشینی:
"بنابراین بررسی مفهوم عزت و افتخار یعنی شناخت آنچه در متون و منابع دین اسلام در بارة این دو مقولة اخلاقی و راه به دست آوردن آنها آمده است.
و از امیرالمؤمنین علی uنقل شده است که: من اعتز بغیر الله اهلکه العز[11] هر که از غیر خدا عزت بیابد، این چنین عزتی او را نابود خواهد کرد.
و از امام صادق uنقل شده است که: ثلاثه هن فخر المؤمن و زینه فی الدنیا و الآخره : الصلاه فی آخر اللیل و یأسه مما فی ایدی الناس و ولایه الامام من آل محمد[54] سه چیز است که مایة افتخار مؤمن و زینت او در دنیا و آخرت است: نماز در آخر شب و نومیدی او از آنچه در دست مردم است و ولایت امام از آل محمد صلی الله علیه و آله وسلم.
بنابراین عزت و افتخار الهی و ربوبی است، اما وقتی متصف به نام امام حسین uمی شود، از آنجا که امام حسین uمظهر عبودیت محض خداست، این اتصاف یعنی نشان دادن راه عبودیت و رسیدن به اعتزاز و آنچه مایة فخر است.
رسیدن به عزت جز از طریق بندگی راستین خدا و تأسی آگاهانه و همه جانبه به راه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و ائمة اطهار علیهم السلام دست یافتنی نیست، به تعبیر امام خمینی رحمه الله علیه: »بخواهید عزیز باشید، بخواهید زیردست نباشید، بخواهید یک امریکایی نیاید به شما حکومت کند و بخواهید عزت خودتان را و اسلام را حفظ کنید، باید یک مقدار از آن زحمتهایی که پیغمبر اسلام تحمل کرد، شما هم تحمل کنید."