خلاصه ماشینی:
"آوردن کلمهی «حرضا»برای القای مفهوم هلاک شدن به سبب شدت بیماری به کار رفته است درحالیکه برادران یوسف،نه تنها اطمینان نداشتند که پدرشان از شدت بیماری خواهد مرد،بلکه فقط تصور وقوف چنین امری را داشتند و میدانیم این اتفاق بعدا هم روی نداد وحال آنکه اگر جمله با«لا»ی نفی میآمد، «المقیمین الصلاة»به جای رفع با اعراب نصب آمده است تا معلوم شود،این افراد مرتبهی ارجمندتر از«المؤمنون بالله»، «المؤتون الزکاة»و المؤمنون»دارند مفهوم عبارت لازم الوقوع میشد.
اگر سورهی«قیامة»را یک بار مرور کنیم،خواهیم دید که عبارت تهدیدآمیز«أولی لک فأولی»در مقام تهدید قریب الوقوع، فاصلهی زمانی عذاب احتضار و جاندادن تا ورود به قبر و عذاب قبر و آوردن لام بر سر فعل«یعذبهم»در آیهی اول به دلیل این که سیاق سخن دربارهی اموال و انفاق است، برای فزونی تأکید است و حتی اگر آن را لام تعلیل بدانیم،باز مفهوم تأکید فعل«یرید»را میرساند همچنین عذاب روز قیامت تا ورود به جهنم را موردنظر دارد که هر دو در فاصلهی اندکی اتفاق میافتند.
72 *با توجه به این که فعل ماضی«أتی»در نخستین آیهی سورهی نحل (أتی أمر الله فلا تستعجلوه سبحانه و تعالی عما یشرکون) 82دارای معنای مستقبل است،چرا به صیغهی ماضی آورده شده است؟ *همانطور که فعل مضارع ممکن است بر گذشتههای دور که قرنها پیش از مبعوث شدن پیامبر خاتم(ص)اتفاق افتاده دلالت کند (فلم تقتلون أنبیاء الله) 92[بقره19/]،فعل ماضی نیز ممکن است برگذشته،حال یا آیندهای بسیار دور نظیر روز قیامت،دلالت داشته باشد."