در یادهای تاشده ادب و هنر

"*افسانه نجومی Paradoxical تقدیر پاشنه‌هاست-این می‌خواستند مرده‌ام را از برگ‌های توت کلاه ببافند نشد خطی روی دندان‌هایم راه می‌رود از مثلث برمودا حنجره‌اش کر شده بود بروشور سل قبضه می‌شود روی ناخن سینما تب نوبه اسطر لاب و رمل چاره ندارد این‌جا باز هم صندلی کم آوردیم که جای شما نیست! عاق شده‌ام عاق یا باطل لا باطیل و برزخی که از شال گردنم متلاشی و تکثیر می‌شود در استغاثه این کارد-چاقو نمی‌کشد از ریل‌های پارینه سنگی که زانویم را بسته‌ام به آخرت محجر واژه‌ها ضریب هندسی کفن و دفن مویرگ‌هایم چرخ نمی‌خورد که دیروز-روی پلک‌هایم-آدونیس تراژدی دکمه‌ها را-قی‌زده-مرد خطی روی دندان‌هایم راه می‌رود به دوربین‌ها که عکس‌ام را مات می‌برند قسم خوردم همسرم باور نمی‌کند خطی روی دندان‌هایم راه می‌رود اکران غایب صندلی اولیور تویست موهای دیکنز پلی فونیک خواب شهردار را نامریی-رفته‌ام تقدیر پاشنه‌هاست-این همسرم باور نمی‌کند. (به تصویر صفحه مراجعه شود)"