خلاصه ماشینی:
"اما آنچه به راستی اهمیت دارد چیزی است که ما درباره آن سکوت میکنیم»«ویتگنشتاین» قنبری در این چیدمان 655/2 متر مربع از کف نگارخانه را با 072 لیتر آب پوشانده بود.
اگرچه عمق آب به بیشتر از 5 سانتیمتر نمیرسید ولی در برخورد اول احساس این بود که چهار متر عمق آب است و در فضای پایین سالن نیز ستونها منظم به شکل معکوس قرار دارند،نورپردازی ملایم فضای بین ستونهای مکعبی و سقف جناغی را به بهترین نحو تعریف میکرد.
اسماعیل قنبری دنیای مجزایی را به نمایش کشید که خود جهانی بود مستقل و در آن واحد هم بیگانه و هم آشنا،مخاطبان برای سیاحت در این جهان کوچک به امکانات خود واداده میشدند تا در عمل خودشان در نوشتن«متن»کمک کنند.
شکستن و به سخره گرفتن قواعدی که صلبیتی بیمارگون دارند،تنها در جهان متن ممکن است،متنی که شکسته میشود تا واگویه ناپایداری واقعیت متنی جهان باشد،واقعیتی که چنبرهی علامت و نشانهی هزارگون م شود هر جزء این هزارگونگی به فراخور فضا-زمانیتش هیأتی یکه مییابد."