چکیده:
طغرای مشهدی یکی از شاعران و نویسندگان قرن یازدهم هجری است. در این مقاله، زندگانی و احوال طغرای مشهدی شرح ، افکار او بررسی شده، از نظریه و نقد ادبی در آثارش سخن رفته و بحثهایی دربارة نظر وی در باب سرقات ادبی انجام شده است. سپس به گونه ای مختصر درباره اشعار طغرا و نوع و سبک آنها مطالبی مطرح گردیده و به طور گسترده تر، از کمّیت و کیفیت رسائل او سخن به میان آمده است. سبک رسائل در دو سطح زبانی و ادبی تجزیه و تحلیل شده است. مقاله با بحثی در باب ساختار رسائل طغرا پایان می یابد. این پژوهش با استفاده از نسخ خطی آثار طغرای مشهدی انجام یافته است.
خلاصه ماشینی:
"(نک:کلیات:675-677 و نیز نک:صاحبی 1388:31-34) 5-15)چشمۀ فیض،این رساله را با توصیف معراج رسول اسلام(ص)آغاز نموده،سپس،شهر آشوبی منثور نوشته که در آن از اصطلاحات نجومی استفاده شده است:«اتوکش دردکان فلک،بساط به آتشفروزی نیارست پرداخت،به جهت رخوترسانی خیاط،اتوی هلال رابه اخگر شفق گرم ساخت.
(نوشاهی 1362:436) )ساختار رسائل طغرای مشهدی برخی از رسائل طغرا با رباعی و یا تک بیتی آغاز شده که نام اثر را در بر دارد؛رسائل آشوبنامه،تاج المدایح،جوش بلبل،مجمع الغرایب و وجدیه از این گونهاند: &%06329BATG063G% {Sاین نامه که آوازه در انشا دارد#صد شعبۀ معرفت در املا دارد#طغرا ز شنیدنش درآمد چو به وجد#وجدیه اگر بخوانمش جا دارد#S}(کلیات:715) اما بیشتر رسائل با عباراتی کوتاه و مسجع شروع گردیده که حاوی عنوان رساله است وپس از آن،شعری آمده که معمولا در قالب رباعی است: «تحقیقات طغرا چون به آسمان تازگی خیال راه یافت،تدقیقاتش چرا به زمین رنگینیمقال نیارد شتافت.
طغرا در رسائل خود و بخشهای گوناگون آنها،واژگان و اصطلاحاتی متناسب و مرتبط بایکدیگر به کار برده و به کمک مراعات نظیر به آثار خویش وحدتی ساختاری بخشیده است؛برای نمونه در رسالۀ آشوبنامه،هفت بخش جدا از هم آورده که در هریک از آنها،دربارۀ یکی ازمثنویهای زلالی سخن گفته است.
ضمن آنکه در تمامیبخشهایی این اثر،اصلاحات ادبی و واژگان مربوط به نسخهپردازی و خطاطی از بسامد بالاییبرخوردار است(نک:کلیات:762-772) طغرا رقعات خود را با تک بیتی آغاز کرده که شامل نام مخاطب و یا موضوع نامه میباشد؛سپس با عباراتی مسجع،القاب و عناوین مخاطب نامه را ذکر نموده و برای او دعا کرده و سپسپیام خود را بیان داشته و رقعه را با رباعیای به پایان رسانده است."