خلاصه ماشینی:
نکتهای چند دربارۀ تعلیم و تربیت کودکان خردسال اکثر بزرگسالان با کودکان چنان رفتار میکنند که گوئی معتقدند اطفال اندام خاصی برای اطاعت و حرفشنوی دارند که هروقت اراده کنیم آن عضو میتواند خود به خود به کار افتد چنانکه در مورد بینائی،شنوائی و بساوائی چنین است.
«مکانیسم حرفشنوی»در شمار مکانیسمهائی است که استقرار و ادارۀ آنها موضوعی بسیار دقیق و حساس است زیرا این مکانیسم زود بفساد میگراید و تعمیر آن غالبا امکانپذیر نیست و اگر هم ممکن باشد از نظر روانی برای کودک گران تمام میشود.
یکی از نویسندگان ضمن بحث در بارۀ دورۀ طفولیت حرف صحیحی میزند آنجا که میگوید:«قبل از آنکه دندانهای شیری کودک جای خود را به دندانیهای دائمی بدهد،تربیت خانوادگی باید حرفشنوی را در کودک ایجاد نموده باشد.
مادری که برای انجام وظایف مادری خویش آمادگی دارد،در جریان اولین مرحلۀ زندگی کودک که ما آن را اط نظر سهولت«مرحلۀ گهواره»خواهیم خواند،فرزندش را فرمانبردار و حرفشنو بارآورده است و این موفقیت،در نتیجه روح فرمانبرداری شخصی که خود مستلزم فداکاری بسیار و انضباطی عالی است برای او حاصل شده است،انضباطی که به خاطر علاقه بدین موجود کوچک در حال تکامل پذیرفته شده است.
حرفشنوی و انضباط در جریان فعالیت و بوسیله آن تقویت میشود تو ای مادر که طی اولین دوره رشد،نیکو توانستی غذای او را بصورتی که متناسب با رشد جسمی وی باشد ترکیب کنی نمیتوانی از این نکته غافل باشی که روح هم محتاج به غذائی است که با همان دقت ترکیب شده باشد.
این مرکز تجربی کوچک در صورتی که از روی دقت تهیه و منظم شده باشد بمنزلۀ گهواره روح و هوش کودک خواهد بود.