چکیده:
عشق الهی بن مایه عرفان یوحنا را شکل می دهد. شعله آتش عشق الهی چنان وجود او را فراگرفته که هیچ آموزه ای را نزد او بدون توجه به عنصر عشق الهی نمی توان یافت. به عقیده یوحنا، با استحاله روح در عشق الهی، روح به همه فضایل، کمالات و ارزش های الهی دست م ییابد و سزاوار تجلی خدواند م یشود. از سوی دیگر، گذر از مراحل سیروسلوک بی همرهی عشق ممکن نیست. پس عشق الهی هم علت و محرک سیر و سلوک است و هم مقصد و مقصود عارف. او از عشق به منزله عطیه الهی یاد می کند که هم درد و هم درمان است. بهجت ، معرفت بخشی، همانندی بین عاشق و معشوق، و حیات بخشی از مهم ترین ویژگی های آموزه عشق یوحنا است. یوحنا به محو و فنا شدن در مسیح به عنوان راهبر واقعی عشق تاکید و اصرار فراوان دارد و کسی را عاشق حقیقی می داند که در اختیار و تملک خداوند باشد.
Divine love is the cornerstone of John's mystical life. His heart was surrounded by the flame of love، so much so that every teaching in his mind was strongly connected to it. He believed that by transformation of soul into the divine love، it achieves all virtues and could be able to receive God's epiphanies. On the other hand، the spiritual itinerary could not come to an end without love. Thus love is both the way and the goal of the mystical journey. For John، love is the bearer of bliss and knowledge and brings about the unity of the lover and the beloved. He emphasized the annihilation of oneself in Christ، so that the true lover for him is one who abandons his will to the Lord.
خلاصه ماشینی:
John of the Cross‚ Living Flame of Love‚ London‚ 1934, p.
به باور قدیس یوحنا، این زخم و شعله نه تنها در سیروسلوک عرفانی ، بلکه در شرایط عادی زندگی برای برخی دست یافتنی است و چه بسا نمود ظاهری نیز بیابد، همچنان که عارفان بسیاری همچون قدیس فرانسیس ٤ به واسطۀ این عشق زخم هایی را بر روی بدن خود مشاهده کرده اند.
با این توصیف ، تنها یک درجه از عشق کافی است که روح سالک بواسطۀ لطف و فیض الهی مرکز و کانون عمل خداوند قرار گیرد و اگر او دو درجه از عشق را دارا باشد، روح وارد مرحلۀ دیگری خواهد شد و به مرکز و کانون درونی تر از ارتباط با خدا دست می یابد.
قدیس یوحنا بر این باور است که روح پس از تأملی عمیق در می یابد که نه تنها او، بلکه همۀ مخلوقات همواره در معرض وزش نسیم رحمت بی کران و عشق فراگیر خداوند بوده و هستند.
3. Willams‚ Rowan‚ The Wound of Knowledge: Christian Spirituality from the New Testament to St John of the Cross‚ London, 1979, p.
یوحنا بر این باور است که هرگاه سالک به تناسب ظرفیت وجودش به مرتبه ای از معنویت و روحانیت دست یابد که خداوند در او عمل کند، روح او مرکز و کانون اصلی توجه خدا می شود.
John of the Cross‚ Dark Night of the Soul‚ London‚ 1934, p.
− John of the Cross‚ Ascend of Mount Carmel‚ London‚ 1934.