چکیده:
امروزه ایجاد پارکهای علمی یکی از استراتژیهای اساسی توسعة کسبوکار منطقهای و ایجاد نواحی نوآور به شمار میرود. برای توسعة پارکهای علمی، اغلب از نظریههای مربوط به نواحی نوآور استفاده میشود و توانمندیها و ضعفهای ناحیه کمتر بهحساب میآید. از آنجا که پارکهای علمی بخشی از زنجیرة نظام نوآوری ملی/ منطقهای هستند، میتوان ادعا کرد که خطمشیهای توسعة پارکها باید با خطمشی توسعة نوآوری ناحیة میزبان آنها همخوان باشد. در این مقاله فرض بر آن است که خطمشیهای نوآوری در مناطق دارای نوآوری کمتر از حد انتظار، میتوانند رهنمود مناسبی برای توسعه پارکهای علمی ایران بهدست دهند.
این مقاله، با مرور آثار و متون پژوهشی این دوره، موانع نوآوری در مناطق مختلف و خطمشیهای ارتقای نوآوری در نواحی کمتر نوآور را با هدف تعمیم آنها به توسعة پارکهای علمی بررسی میکند. سپس با توجه به دادههای مرتبط با نوآوری، استانهای ایران را به سه گروه ناحیة شهری گسسته (شامل دو استان)، ناحیة صنعتی قفلشده (شامل هشت استان) و ناحیة جانبی (شامل 18 استان) دستهبندی میکند و خطمشیهای مناسبی برای توسعة پارکهای علمی در این مناطق پیشنهاد میدهد
Nowadays، the establishment of science parks is a basic strategy for promotion of regional businesses and establishing innovative regions. Policy makers often utilize theories of innovative regions and count less on local points of strength and weaknesses. Science parks are part of national/regional innovation systems، so it seems rational to expect that the development policies for such parks should have a consistency with the development policy of the host regions. The assumption in this paper is that regional innovation policies which suitable for less-innovative regions serveay good guides for the development of science parks of Iran. In this paper، the literature on innovation barriers and various policies suggested for less-innovative regions are studied، with the aim of extending these to science parks. Iran is provinces are clustered on the basis of innovation-related data،. Three groups of clusters are identified: fragmented metropolitan regions (including two provinces)، locked-in industrial regions (including eight provinces) and peripheral regions (including 18 provinces). Finally، for each of these، some science park development policies are suggested.
خلاصه ماشینی:
"سپس با توجه به دادههای مرتبط با نوآوری،استانهای ایران را به سه گروه ناحیۀ شهری گسسته(شامل دو استان)،ناحیۀ صنعتی قفل شده(شاملهشت استان)و ناحیۀ جانبی(شامل 18 استان)دستهبندی میکند و خطمشیهای متناسبی برای توسعۀ پارکهای علمی در هر یک از این مناطق پیشنهاد میدهد.
Lock-in جدول 1-نواحی دارای نوآوری کمتر از حد انتظار و موانع نوآوری منطقهای6 (به تصویر صفحه مراجعه شود)2-3 نقش دولت در پیدایش نواحی نوآور خطمشیهای دولتی برای توسعۀ نوآوری معمولا از طریقتأسیس مؤسسات تولید و انتشار دانش و نیز تشویق کسب و کار،اجرا میشوند.
این شاخص برای استانها با عنوان"شاخصافزایش توجه سرمایهگذاران"در فعالیتهای صنعتی و پژوهشی بااستفاده از دادههای سالهای 1383 و 1379 محاسبه شده است.
رشدنسبت ارزش افزودۀ فعالیت به تولید ناخالص داخلی با عنوان"شاخص رشد ایجاد ثروت"در فعالیتهای صنعتی و پژوهشی دراستانهای مختلف با استفاده از دادههای سالهای 1383 و 1379محاسبه شده است.
توجه ناحیه به پژوهشکه میتواند به صورت رشد قابل توجه سرمایهگذاری جدید خود رانشان دهد،و وجود مزیت رقابتی در فعالیتهای پژوهشی که مؤلفۀرقابت اشتغال را مثبت میکند،موجب افزایش سهم این فعالیتها درتولید ناخالص داخلی خواهد شد.
بنابراین،با توجه به منفی بودن مؤلفۀ رقابت اشتغال پژوهش،این احتمال افزایشمییابد که سرمایهگذاری بالا سهم بیشتری نسبت به بهرهوری نیرویانسانی در رشد تولید ثروت فعالیتهای پژوهشی این استان داشته باشد.
تئوریهایپشتیبان توسعۀ پارکها دارای پیشفرض وجود توانمندیهایفناورانه و نوآور بودن مناطق میزبان پارکها هستند،ولی میزاننوآوری در ایران کمتر از حد انتظار است و تفاوت چشمگیری نیز درپتانسیل نوآوری نواحی مختلف آن دیده میشود.
Australia and New Zealand Economic and Regional Development Conference,Available at http://faculty.
J. "Technology and Economic Development:The Dynamics of Local,Regional and National Competitiveness"."