چکیده:
تپة سگزآباد از جمله اوّلین محوطههایی است که طی سلسله پژوهشهای باستانشناس دانشگاه تهران در دشت قزوین مورد کاوش قرار گرفته است؛ نتایج این پژوهشها حاکی از وجود استقراری مداوم از اواخر هزارة سوم تا اواسط هزارة اوّل ق.م. میباشد. اما طی کاوش اخیر دانشگاه تهران در مهر و آبان سال 1387، تپة سگزآباد تاریخگذاری مطلق شد. براساس نتایج به دست آمده، استقرار محوطه در حدود 1700 ق.م. شروع شده و نیز جنوب تپه، حاوی لایههای استقراری اواسط هزارة چهارم ق.م. میباشد؛ طی این کاوش، مشخص شد که حدّفاصل بین دو محوطة سگزآباد و قبرستان احتمالا دارای لایههای استقراری نیمة دوم هزارة چهارم ق.م. میباشد که به وسیلة حجم بالای رسوبات، دفن شده است؛ بر این اساس، این احتمال نیز میرود در دورة مس سنگی جدید، استقرار تپه قبرستان به طرف شرق گسترش یافته باشد.
خلاصه ماشینی:
هداف و روش کاوش: تاکنون کاوشهای گستردهای در تپۀ سگزآباد انجام یافته که منجر به نمایانشدن بقایای معماری چشمگیریاز دورههای مفرغ جدید و آهن گردیده است(طلایی،1378؛1381)؛همچنین طی کاوشهای قبل از انقلاب،محدودهای با ابعاد 20*20 متر در بلندترین قسمت تپه تا خاک بکر کاوش شده که براساس آن،15 لایه وچهار دورۀ فرهنگی با تاریخ نسبی 2200-500 ق.
(Zooarchaeology) جهت کاوش در تپۀ سگزآباد ابتدا با استفاده از دوربین Total station نقشۀ توپوگرافی محوطه تهیه شده وترانشهها در داخل شبکههای مربوط مشخص گردیدهاند؛با توجه به اینکه حفاریهای غیر مجاز به طور کاملسطح محوطه را تخریب نموده،لذا یافتن مکانی مناسب و فاقد لایههای مضطرب،نقشی اساسی را در تعیینمحل ترانشهها داشته است؛نظر به وسعت محوطه و نیز با وجود محدودیت مکانی ناشی از حفاریهایبیشمار غیر مجاز،سعی بر آن بود تا ترانشهها در جاهایی ایجاد شوند که اطلاعاتی از بخشهای مختلفمحوطه به دست آید؛همچنین تاریخچۀ کاوشهای تپۀ سگزآباد نشان میدهد که تاکنون کاوشها در نیمۀ شمالیمسائل،چهار ترانشه با ابعاد 2*2 متر در دامنۀ شمال غربی(ترانشۀ 1)،شمال شرقی(ترانشۀ 2)،شرق(ترانشۀ3)و جنوب(ترانشۀ 4)تپه جهت لایهنگاری مشخص و نخکشی گردید.
شایان ذکر است که نوشتار حاضر با تأکیدبر نتایج تاریخگذاری کربن 14 بوده و هنوز مطالعات میانرشتهای گیاه باستانشناسی،جانور باستانشناسی و (به تصویر صفحه مراجعه شود) رانشۀ :I این ترانشه در شمال غرب تپه و با ابعاد 2*2 متر ایجاد شده است؛به دلیل ضخامت بالای نهشتههایفرهنگی در این قسمت از محوطه،علی رغم اینکه عمق ترانشه تا 7/5 متر ادامه یافته اما به خاطر محدودیتزمانی،ادامۀ کاوش در آن متوقف گردید و خاک بکر مشخص نشد؛لازم به ذکر است که ترانشۀ مذکور کهعمق 3/64 متری،به ابعاد 1*2 کاهش یافته است.