چکیده:
زیربنا و تکوین شخصیت هر فردی با سه عامل وراثت، محیط و تربیت پیوند می خورد و حکومت اسلامی در تربیت دینی حوزه حجاب می تواند به هر سه عامل، به ویژه عامل تربیت، اثرگذار باشد. سیاست گذاری در هر سه محور اصلی سازمان دهی، ارائه و مدیریت نیز می تواند زمینه توسعه تربیت دینی حوزه حجاب و عفاف را فراهم آورد. حاکمیت در بخش مدیریت نیز در سه محور مدیریت بر وضع قوانین، مدیریت بر حسن اجرای تصمیم ها و مدیریت در کنترل و نظارت باید به گسترش و نهادینه سازی باورهای مربوط به فرهنگ حجاب پذیری بپردازد. حکومت اسلامی در بخش ارائه، باید در عرصه هایی نظیر آگاهی بخشی عمومی و تبیین و تبلیغ و ترویج و تعیین پارادایم ها (فطرت گرایی، معنی گرایی و تشویق گرایی) کوشا باشد. رعایت اصولی نظیر اصل مدیریت همگرا در تربیت حوزه حجاب، اصل مشاوره های تربیتی و مدیریت تربیت عاطفی در این دوره، اصل مدیریت تدریج و اعتدال گرایی در حجاب و پوشش و اصل مدیریت در ماهیت حقوقی بخشیدن به اخلاقیات مرتبط با این حوزه، در پیشبرد اهداف حاکمیت در این رابطه مؤثر است.
خلاصه ماشینی:
برای مثال، اگر شورای عالی انقلاب فرهنگی در نظام نامه مربوط به قوانین توسعه و فرهنگ حجاب، دستورالعمل های تربیتی خاصی را در نظر گیرد، ولی قوه مجریه آنها را از طریق وزارت علوم یا وزارت آموزش و پرورش به دانشگاه ها و مدارس ابلاغ نکند یا هیچ گونه نظارت و کنترل قضایی برای ضمانت اجرای بخشنامه ها وجود نداشته باشد، قانون گذار و حاکمیت در ایفای نقش تربیتی کلان خود موفق نخواهد شد.
برای مثال، وقتی امری مثل تربیت دینی حوزه حجاب نیازمند به دو اصل آموزش و پرورش است، باید در این زمینه بین بخش های سیستم ها تقسیم کار مناسبی به وجود آید.
تعیین و اعمال پارادیم فطرت گرایی از سوی حاکمیت در روش های تربیت دینی حوزه حجاب: مروری گذرا بر مبانی فطری حجاب و گذری تطبیقی بر مبانی روان شناسی غربی، ما را به این باور می رساند که حجاب، امری فطری است و در ژرفای وجود افراد ریشه دارد و همه روبناها و بنیادها در مکتب اسلام از یک سو، با یکدیگر و از سویی، با مبانی فطرت سازگاری دارد.
» (همان، ص 153) بنابراین، دولت می تواند و باید در حوزه تربیت دینی حجاب نیز وارد شود و شاید مدیریت حاکمیت در این زمینه از سازمان دهی و ارائه آن نیز مهم تر و خطیرتر باشد.
به تعبیر دیگر، اگر بناست حاکمیت در تربیت دینی مربوط به مسئله حجاب دخالت کند، در اولین گام باید کم و کیف به کاربستن روش های علمی را در کمیته های تخصصی علمی، طراحی کند و تصمیم گیری و تصمیم سازی مدل ها و شیوه ها را به صورت علمی بررسی نماید.