چکیده:
بر اساس یافته های پژوهشی، حجاب و لباس از ابتدای تمدن بشر به شکل پوشش تمام بدن، گشاد و بلند مطرح بوده است. اما با کم رنگ شدن تأثیر شرق در غرب و کنار رفتن اندیشه های مسلمانان، تغییر لباس با پوشش کمتر متداول گردید. لباس نشان دهنده فرهنگ است و بر اساس جنسیت، سن، موقعیت جغرافیایی و موارد دیگر تغییر می کند. شکل لباس نیز در محیط های گوناگون متفاوت است. گاهی نامناسب بودن پوشش زنان در محیط کار امنیت روانی آنان را به مخاطره می اندازد. همچنین بعضی از نابرابری های شغلی و لایه بندی های جنسیتی در پوشش و لباس زنان اثر منفی می گذارد. از سوی دیگر، اختلال در حجاب و عفاف سبب ناامنی بیشتر محیط های شغلی و مخدوش شدن پاکدامنی ها می شود. توجه به جایگاه زن در اسلام و ضرورت پوشش مناسب سبب حذف این گونه پیامدهای منفی اشتغال زنان خواهد گردید.
خلاصه ماشینی:
مسلم است که اگر در بحث اشتغال زنان در جامعه ایرانی حجم اشتغال توسعه پیدا کند، زیرساخت های لایه های فرهنگی این اشتغال نیز باید توسعه یابد و یکی از مهم ترین عوامل تأثیرگذار بر رشد و توسعه فرهنگی در مراکز اشتغال زنان، توجه به ابعاد مسئله حجاب و پوشش متناسب با محیط های شغلی زنان است.
(چلبی، 1375، ص 276 / روش بلاو، 1373، ص 246) اگر جوانب دیگر مسئله اشتغال زنان، مثل عفاف و حجاب در محیط های شغلی، رعایت نشود، علاوه بر پیامدهای منفی مزبور، پیامدهای وحشتناک دیگری نیز گریبانگیر بنیادی ترین سلول اجتماع، یعنی خانواده، خواهد شد و بیش از هر کس، زنان از این پیامدها آسیب خواهند دید.
برای پیشگیری از وارد آمدن آسیب به سلامت روانی اجتماع، طرح موضوع های ذیل ضرورت دارد: پاکدامنی محل کار و الگوهای جنسیتی جنسیت یک مسئله اعتباری نیست که صرفا به واسطه تلقین محیط به افراد تزریق شده باشد، بلکه یک امر حقیقی و تکوینی و دارای پیامدهای حقیقی است.
بر اساس این نظریه نیز ـ هرچند خود نظریه پرداز به آن آگاهی نیابد ـ نوع پوشش مناسب زنان در محیط های شغلی سبب حذف بیشتر تظاهرات جنسی و در نتیجه، غلبه امنیت روانی و پاکدامنی محل کار خواهد شد.
در واقع، مسئله نابرابری های اجتماعی و طبقاتی که در برخی از جوامع حکمفرماست، زنان را بر آن می دارد که برای دست یابی منابع بیشتر مادی از ترفندهای خاص زنانگی ـ که مخصوص محیط امن خانه است ـ در جامعه یا محیط کار بهره گیرند.