خلاصه ماشینی:
"این که از جانب خداوند بر پیامبران وحی میشده، حقیقتی است که دین باوران و مومنان همه امتها بدان اعتقاد داشته و دارند اما در تحلیل حقیقت وحی، برخی دچار انحراف شده و وحیانی بودن قرآن را با اموری مادی و طبیعیسنجیدهاند و با دریافت سخن و کلام الهی و باز گفتن آن با همان الفاظ و واژگان و همان ادبیات تردید کردهاند.
با توجه به اینکه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله مأمور به قرائت و تلاوت قرآن کریم بود «و اتل مٰا أوحی إلیک من کتٰاب ربک لاٰ مبدل لکلمٰاته»{P5P} ؛ «تلک آیٰات اللٰه نتلوهٰا علیک بالحق»{P6P} ؛ تصریح آیات قرآن بر این است که ساختار الفاظ و عبارات و معانی قرآن از جانب خداوند است و پیامبر آن را صرفا تلاوت میکند و از خود چیزی بدان نمیافزاید و به تعبیر دیگر با توجه به واژگان تلاوت و قرائت در قرآن، استفاده میشود که این کتاب شریف با همین الفاظ خاص بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نازل شده است.
اما بدان معنا نیست که پیامبر پیامهای الهی را با الفاظ خود و مطابق با اندیشه خویش و متناسب با فرهنگ عرب، ساخته باشد بلکه خداوند سبحان در آیات متعدد اشاره میکند که پیامبر حتی برخی از وقایع تاریخی را خبر ندارد، برخی از داستانهای گذشتگان که به نوعی نادرست و خلاف واقع در میان مردمان شهرت داشت تصحیح شده و در برخی آیات، به صراحت از عدم آگاهی پیامبر صلی الله علیه و آله و مردم آن زمان از پاره ای از داستانها خبر میدهد: «تلک من أنبٰاء الغیب نوحیهٰا إلیک مٰا کنت تعلمهٰا أنت و لاٰ قومک من قبل هٰذٰا»{P1P} «این از خبرهای غیب است که آن را به تو وحی میکنیم."