چکیده:
متن یک رویداد تاویل گرانه از عقل است که در یک فضای از پیش تعیین شده کائنی ، ضمن تکوین تکاملی موقعیت خود در نظام هستی ، متنیت متن را در ریشه ها ؛ یعنی جوهر ناب متن ، جستجو و پژوهش می کند و سپس در یک حرکت تاویلگرانه از خوانش تئوری ها و تطبیق آن با پیش فرض موجود ، به طرز شکوهمندی از حقیقت رمزکلمه افشاگری می نماید. این مقاله می کوشد تا در راستای تحلیل پدیدارشناسانه متن با سویه حقیقت جویی بشری ، با نظر داشتن به مبانی نظری فلسفه شرق و غرب ، فلسفه شاعرانگی ادبیات و عرفان اسلامی با نیم نگاهی به مفاهیم برخی از متون مقدس ( قرآن و انجیل ) ، این رویکرد تاویل گرانه فهمی ـ کائنی را از طریق پدیدارشناسی جهان متنیت تحلیل نماید.
خلاصه ماشینی:
"در هرحال،صادر اول در شکل کائنیاش با سرشت انتزاعی و اندیشهای کهریچارد آن را استعاری میداند(ریچارد،1936:ص 116)جستجوگرانه درصدد دریافت حقیقت است؛چه به عنوان شناختی فراموش شده و چه به عنواناندیشهای باز گشته تلقی گردد: {Sبه نزد آنکه جاش در تجلی است#همه عالم کتاب حق تعالی استS}(صدر المتألهین،1385:،ص 70) صدر المتألهین در شاهد سوم،اشراق ششم آورده است:هیچ موجودی درسرتاسر عالم وجود از غیب تا شهود پا در دایرۀ هستی نگذارد و خودنمایی نکند؛مگر آنکه برای او در حضرت الوهیت صورتی است مشابه و مشاکل با او(همان،ص 68)پس از آنجایی که صور علمیه نیز چنانکه گفته شد در لوح محفوظموجودند؛لذا دریافت تأویلی حقیقت از طریق عقل در موقعیت کشفیت زمانحاصل گردیده و بواسطۀ توانش زبانی از طریق حس و تجربۀ کتابت،درجهانمتنیت پدیدار میشود.
(پوران علیپور) نتیجهگیری پدیدارشناسی متن یک رویداد کائنی است که با اولین پرتاب شدگی به درونسکوت،دازاین متنیت واقع میشود و درحالتی از انفجار پرتوافشان عقل اول بهسمت خط مستدیر ازل-ابد بواسطۀ تألیف متون روی خط کائنی citad بهحیات خویش راه مییابد و مفهوم حقیقت«کلمه»نیز همزمان از آغاز پرتابشدگی به درون دازاین،سیر حرکتی خود را روی خط چرخشی فهم emit بهسمت دایرۀ مستدیر در پیش میگیرد تا به کمک کنشگران فعال جهان متنیت؛یعنی عقل و زمان،سیر تعالی تأویلها و تکوین متون انجام پذیرفته و در نهایتبه واسطۀ انسان حضرت جامع،از درهم آمیختگی صداهای موجود در فضایدازاین متنیت و رستاخیز زبان،تأویل نهایی محقق گردد."