خلاصه ماشینی:
"ایشان معتقداست هیچ کتابی به جز قرآن مجید و هیچ فردی به غیر از معصومان-علیهم السلام-ازخطا و اشتباه دور نیست؛از این روی،در مواردی با تکیه بر بررسی سندی،به نقد روایاتپرداختهاند از منظر ایشان،حیطۀ روایات غیر فقهی،حق عقل و عرصۀ جولان آن است.
»(همو،شرح حدیث جنود عقل و جهل،5) امام خمینی معتقد است معارفی که در کتب عرفانی موجود است از دو منبع برگرفته شدهاست:اول قرآن کریم و پس از آن احادیث معصومان-علیهم السلام-ایشان در اینبارهفرمودهاند: «همۀ اشخاصی که بعدها این اصطلاحات[عرفانی]را به کار بردهاند،فهمیده ونفهمیده از قرآن و حدیث گرفتند».
(خمینی،آداب الصلوة،208) در این قسمت به نمونههایی از روایاتی که مخالف نص آیات است و امام با محک قرآن بهنقد آن پرداخته و بدان تصریح نمودهاند،اشاره میشود: 5-1-1- چنانکه مشهور است،در واقعه غصب فدک حدیث«انا معاشر الانبیاء لا نورثما ترکناه صدقة»(بغوی،135/4؛عدة من الکتاب،المسند الجامع،630/9و 570/13؛مسلم،72/2؛بدر العینی،19/1)را به پیامبر(ص)نسبت داده شد و با استشهاد به آن،درمقابل حضرت زهرا سلام الله علیها موضع گرفته شد و ارث بری ایشان از رسول خدا(ص)را نفی کرد.
ایشان ضمن اشاره بهاین امر مینویسند: «اینکه در بعضی روایات شریفه است که«لیس شیء أبعد من عقول الرجال من تفسیرالقرآن»(مجلسی،95/89)و همچنین روایات شریفه که میفرماید«دین الله لا یصاببالعقول»شهادت دهد بر اینکه مقصود از«دین الله»احکام تعبدیه دین است؛و الا باباثبات صانع و توحید و تقدیس و اثبات معاد و نبوت،بلکه مطلق معارف،حق طلق عقول واز مختصات آن است»(خمینی،آداب الصلاة،200) این مبنای امام نشان از آن دارد که ایشان اهمیت شایانی برای عقل و براهین عقلی درجهت آسیبشناسی و نقد روایات غیر فقهی قائلند."