خلاصه ماشینی:
"این بحث درباره یک طرف مسئله صادق است و اگر بخواهیم ازاین بیان چنین استنباط کنیم که برای هر سرمایهگذار خارجی امتیازیموجود است مثل اینست سودهای مستقیمی را که از جریان سرمایهگذاریمنظم بدست میآید از نظر دور کنیم ورود مقداری سرمایه خارجی موجبتوسعه منابع بدون بهرهبرداری خواهد ماند از طرف دیگر سرمایهگذاری ازمنابع خارجی در یک کشور ایجاد فرصتهائی برای اشتغال و استفاده از نیرویانسانی خواهد کرد و موجب بالا رفتن سطح زندگی در این کشورها خواهد شدو نیز در ازدیاد درآمد دولت موثر میباشد درواقع سرمایهگذاری خارجیفقط در مواردی میتواند از سرمایه خود سود کافی بدست آورد که عمل سرمایه-گذاری بمفهوم وسیعتر کلمه سودمند باشد.
البته سهم بیشتر از این سرمایه بوسیله طرح کمکهای مارشال تهیهشد و جنبه معاملات بازرگانی نداشت ولی با همه این احوال این نوع سرمایه-گذاری یکی از نمونههائی استکه در نهضتهای سرمایهگذاری بین المللی آثارسودمندی ببار آورد امتناع از قبول سرمایه خارجی اکنون باید دید که کشورهای دریافتکننده سرمایه که میتوانند دراثر جریان سرمایه بداخل کشور خود تا این حد سود ببرند چرا اعکس العمل غالباین ممالک دراینزمینه دوستانه نیست و از این عمل چندان استقبال نمیکند؟البته پارهای از علل این عدم تمایل مربوط بطرز روحیه است و قسمتی همبواسطه اینست که ملل نوخاسته که در حال رشد هستند امکانا حاضر نیستنداز کمک دیگران استفاده کنند چون خود را مستقل میدانند و نیازی به اتکاءمالی بکشورهای دیگری حس نمیکنند."