خلاصه ماشینی:
"در میان کشورهای با اقتصاد آزاد در منطقه اکافه،استراتژی عمومااز توسعه صنایع کالاهای مصرفی بهتوسعه صنایع سنگین بوده است تاکید دویصنایع سنگین در هندوستان تحت برنامه پنجساله دوم(61ر1960-57-1956)تحت تاپیر پیشآمدهها درچنین اصلی قرار گرفت ولی در برنامهسوم متروک شد زیرا در یک اقتصاد آزاد و یا مخلوط نظام دولت وسایل ضروریبرای کنترل مصرف سرمایهگذاری را که برای ایجاد تغییر سریع دربنیان صنعتی بسود صنایع سنگین جنبه اساسی دارنده تامین نمیکنند و اینبویژه در کشور کمدرآمدی نظیر هندوستان که اکثریت مردم از سطح پائینمصرف رنج میبرند و نمیتوانند بخاطر تشکیل سرمایه بیشتر و رشد اقتصادیتجاوزهای زیادتری را در استاندار زندگی تحملکننده مورد دارد.
صنایع صادراتی بویژه در کشورهای کوچک نظیر چین(تایوان)که در آنها صنایع جانشینی واردات زیادیقبلا تقاضای داخلی محدود را تامین کردهاند و از اینرو برای صرفههایحاصله از تولید زیاد باید بهبازارهای خارجی دسترسی پیداکنند از طرفدیگر کشور بزرگی چون هندوستان مجبور است که روی بازارهای خارجیمتکی باشد زیرا ممکن است که بازار داخلی درنتیجه پائین بودن سطح و درآمدها،تقاضای محدودی داشته باشد و کشور مجبور است تا جهت پرداختبهای واردات که برای تامین توسعه لازم است،ارز خارجی تحصیل کند: جدول 7 حد جانشینی واردات درمورد چند صنعت در کشورهای درحال توسعه اکافه(1962) (به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود) 5-توسعه صنایع صادراتی جانشینی واردات،که جنبه اصلی صنعتی شدن در کشورهای درحالتوسعه اکافه طی دو دهه بعد از جنک،بوده است،نمیتواند بیشتر پیشرفت کندبویژه درمیان کشورها کوچکتر که اندازه آن از لحاظ جمعیت درآمد و منابعطبیعی میتواند تنها از عهده یک اساس و پایه داخلی نسبتا محدود برای توسعهصنعتی برآید."