خلاصه ماشینی:
"او در تواضع و فروتنی و مردمداری،زبانزد خاص و عام بود وبا عنایت به آثاری که به گنجینۀ ادب فارسی به ویژه شعر انقلاباهدا کرده است بجاست که او«پدر شعر انقلاب»بنامیم و شایدگزافه نباشد که بگوییم قبل از انقلاب شکوهمند اسلامی ایران تنهاشاعری که مظلومیت مردم فلسطین و نیز ویتنام را در روزگارخفقانآور حکومت سفاک پهلوی با سرودن دو منظومه جاندار وتأثیرگذار فریاد کرد،او بود و بس.
و اوستا با نثری که گرانبار از میراث سنن ادبیاست،اندیشهها و احساسهایی تازه و لطیف و بسیار شاعرانه رابیان میکند،لحنی از حماسه،غرور،طغیان و اندوه در کلام اوهست که این چند قطعۀ کوتاه را با آنکه نه شعر مجرد است نهداستان کوتاه،روح و لطف خاصی میبخشد،به هرحال اثر تازۀمهرداد اوستا،در عین آنکه از حیث لفظ رنگ کلاسیک فارسی راو از حیث مضمون،غالبا نفوذ رمانتیک اروپایی را عرضه میدارددر ادب امروز ما تازگی دارد و به هیچ وجه چیزی معمولی و مبتذلو سطحی نیست و از ورای آن ذوق و قریحهایی سرشار و قویتجلی دارد».
دکتر شریعتی در کتاب نقد و ادب نوشته است:«در این شعراوستا شاعر استاد به روشنی بازی عجیب موسیقی سخن رامیبینم بیآنکه هیچ سخن تازهای بگوید،به کمک تنها موسیقیتا چه حد زیبایی و گیرایی آفریده است: وفا نکردی و کردم،خطا ندیدی و دیدم/شکستی و نشکستم،بریدی و نبریدم» استاد فرزانه محمد رضا حکیمی،محقق و نویسندۀ نامدار معاصردربارۀ او گفته است:«استاد اوستا به حق ادیبی فاضل و شاعریگرانقدر و مهربانی عزیز بود."