خلاصه ماشینی:
"هنگام بحث در باب کتب مقدس ادیان مختلف باید این مسئله [نگاه تاریخی عینی] را مورد توجه قرار داد، اما این آثار خصوصا در سنت های ابراهیمی (یهودیت، مسیحیت، اسلام) گرچه اغلب روایتگر تاریخ هستند، بر این مسئله، تأکیدی ندارند.
ظهور مطالعات دینی تأثیراتی بر روش شناسی الهیاتی نهاده است که بواسطه ی آن دین بطور عام و هر دین بصورت جزئی مورد بررسی قرار می گیرد و علاوه بر آن رهیافت های مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند که در این بخش به توصیف آنها خواهیم پرداخت.
اما همگان بر این امر اتفاق نظر دارند که روانشناسان نمی توانند مسئله دشوار وجود یا عدم وجود خداوند یا بعد متعالی را که بسیاری برآنند دین ناظر به آن است را مورد بررسی قرار دهند.
اما اعتقادات همانگونه که وحدت آفرین هستند، می توانند جدایی و افتراق را نیز موجب گردند، ولی آیا او در باور به اینکه امور مقدس و دنیوی بسیار از یکدیگر دورند درست می اندیشید؟ این دیدگاه در ادیان مورد چالش قرار گرفته است، اما حتی در مراسمی همچون تاجگذاری یک پادشاه یا قسم خوردن رئیس جمهور آمریکا، ملی گرایی و دین بهم می آمیزد.
عاملی که این امر را میسر خواهد نمود آموزش دینی گسترده تر در مدارس است بطوریکه کودکان درمورد این ادیان چیزهایی بدانند و بیاموزند که باید رسوم و عقاید تمامی افرادی را که در جامعه آنها زندگی می کنند، مورد احترام قرار دهند.
با وجود آنکه پدیدارشناسان دیدگاه های خود را در این امر دخالت نمی دهند اما اختیار کردن منظری بیطرف، گریختن از پیشینه و پیشفرض های خود و عدم قضاوت در باب آنچه مورد مشاهده قرار می گیرد، بسیار دشوار است."