چکیده:
این تحقیق اثرات ناشی از بازبودن تجارت بر نابرابری درآمد، در ایران و ده شریک اصلی تجاری ایران را طی سالهای 2006-1990 مورد بررسی قرار میدهد. الگوی اقتصادسنجی مورد استفاده در این تحقیق الگوی اسپیلمبرگو و لندنو (1999) است که برای بررسی تأثیر بازبودن تجارت بر نابرابری درآمد، با استفاده از موجودی نسبی عوامل تولید برآورد میگردد. لازم به ذکر است که در این تحقیق موجودی عوامل تولید شامل سرمایه فیزیکی، زمین زراعی و منابع انسانی است، به طوریکه منابع انسانی شامل نیروی کار تحصیل نکرده، نیروی کار با تحصیلات ابتدایی و نیروی کار با تحصیلات عالی است. این الگو با روش دادههای تابلویی طی سالهای2006-1990 برآورد شده است. نتایج بیانگر این مطلب هستند که بازبودن تجارت نابرابری را در کشورهایی که از نیرویکار تحصیلکرده کمتری برخوردارند، افزایش میدهد.
خلاصه ماشینی:
"جکوپسون 2 (2006) در مقالهای تحت عنوان بازبودن تجارت و نابرابری درآمد، به بررسی این موضوع میپردازد که آیا افزایش نابرابری با بازبودن تجارت مرتبط میباشد؟ محقق از اطلاعات بین کشورها، مربوط به دوره 1990-1980 استفاده و بسته به توزیع عوامل تولید میان کشورها فرضیههایی را بر اساس مدلهای تجاری و هکشرـ اوهلین ارایه کرد و به تخمین معادلات این فرضیهها پرداخت و به این نتیجه میرسد که عموما بازبودن فقط در سال 1990 رابطه بسیار ضعیفی با نابرابری دارد و همچنین تجزیه و تحلیل نتایج وی گویای این مطلب نیستند که بازبودن در کشورهای توسعهیافته باعث کاهش نابرابری و در کشورهای درحالتوسعه باعث افزایش نابرابری میشود.
- Meschi Vivarelli (2007) - El Khoury Savvides (2009) - Mattoo, Rathindran, Subramanuan (2001) - Spilimbergo Londono (1999) همچنین با توجه به اینکه الگوی اسپیلمبرگو و لندنو بر اساس مبانی نظری تجارت بینالملل و در راستای پاسخگویی به توزیع نابرابری در بین کشورها صورت گرفته، الگوی انتخابی مزیتیافته و ضمنا متغیرهای آن قابل حصول در اقتصاد ایران و کشورهای مورد مطالعه بوده و به عنوان الگوی انتخابی، مورد استفاده قرار میگیرد که در بخش بعدی به معرفی این الگو پرداخته میشود."