خلاصه ماشینی:
روح زلال این حکیم آزاداندیش،در اندیشه و تفکر همۀ فارسی زبانان و حتی محققان زبان فارسی،که میتوانند غیرفارسی زبان هم باشند،جاری است.
اگر به نقش حیاتی زبان در رشد و بلوغ جامعه آگاه باشیم و به اهمیت آن پی ببریم در آن صورت است که باید فردوسی را در همۀ آثار ادبی و حتی زبان محاورۀ مردم،در کنار خویش حس کنیم.
نکوداشت و تحلیل از فردوسی صرفا به این خاطر نیست که وی احیاکنندۀ زبان فارسی است؛که اگر صرفا این بود،کم نبودهاند شاعرانی که پیش از فردوسی هزاران بیت شعر سرودهاند،اما هیچکدام در جایگاه حکیم طوس قرار نمیگیرند.
از اینکه جایگاه خود را در زمانۀ خویش بشناسد،احساس غرور میکند اما علاوه بر این به شناخت دیروز و میراث قبل از خود و نیز تلاش برای جاودانگی پس از مرگ نیز علاقهمند است.