چکیده:
توجه فزاینده به رقابت پذیری صنعت، ناشی از اثرات مثبت آن بهره وری و رفاه ملی است. از این رو، ارتقاء بهره وری و رقابت پذیری در کانون توجه مدیران قرار دارد. در این تحقیق تلاش شده است تا با استفاده از مطالعه صنعت تولید در ایران، مدلی جهت بررسی، پیش بینی و ارتقاء رقابت پذیری صنعت و در سطح ملی ساخته شود. این مطالعه با بررسی 23 شاخه فعالیت در صنعت تولید در ایران در سال های 1373 تا 1386 صورت گرفته است. رقابت پذیری در این تحقیق معادل عملکرد صادراتی (نرخ نفوذ در بازارهای جهانی) در نظر گرفته شده و از روش پانل دیتا برای بررسی عوامل مشترک موثر در بین 23 شاخه صنعتی (صنایع تولیدی از کد 15 تا 37 طبقه بندی استاندارد صنعتی) بر رقابت پذیری صنعت استفاده شده است. این تحقیق به محقق اجازه می دهد که با تجمیع داده های تمامی صنایع، مدلی واحد و مشترک برای کل صنعت تولید، و نه تک تک آنها، بدست آورد. مدل نهایی تحقیق نشان می دهد که نقش متغیر «اندازه صنعت» در رقابت پذیری صنایع تولیدی ایران بیشتر از سایر عوامل است، در حالیکه نیروی انسانی و قابلیت های آن، در حوزه رقابت پذیری و عملکرد صادراتی بسیار ضعیف عمل می کند و در بازه زمانی مطالعه شده، نقش کمرنگی در رقابت پذیری صنعت داشته است. همچنین، دولت یکی از تاثیرگذاران اصلی بر رقابت پذیری صنایع تولیدی در ایران است.
Industry competitiveness has positive impact on productivity and public wealth. In this research، we try to draw a proper competitiveness model for Iranian manufacturing industries through recognizing influential factors. We reviewed 23 manufacturing industries in Iran from 1373 to 1386. The result shows that “Industry size” is the most important factor among others that impact on competitiveness of manufacturing industries in Iran. “Labor productivity” has low impact on Industry competitiveness. Besides، government has a central role on competitiveness success in Iranian manufacturing industries.