چکیده:
این مطالعه با هدف بررسی میزان کارایی و اثربخشی شیوه درمانی آموزش پسخوراند زیستی در مهار درد حاد و همچنین بررسی نقش کمال گرایی در فرآیند تجربه و درمان درد حاد انجام گردید. در نمونه گیری اولیه 129 نفر از دانشجویان دانشگاه شاهد بوسیله ابزارهای تحقیق مورد ارزیابی قرار گرفتند و ضمن تکمیل «سیاهه کمال گرایی مثبت و منفی» تری شورت و همکاران (1995) میزان تحمل و شدت درد آنها بوسیله دستگاه «سرما دردزا» مورد اندازه گیری قرار گرفت. به منظور تشکیل گروه های نمونه از این تعداد 30 نفر از آنهایی که کمال گرایی مثبت آنها یک انحراف معیار بالاتر از میانگین نمونه بود و میزان تحمل یک انحراف معیار پایین تر از میانگین نمونه را داشتند، برای گروه های آزمایشی و کنترل اول و 30 نفر از آنهایی که کمال گرایی منفی آنها یک انحراف معیار بالاتر از میانگین نمونه بود و میزان تحمل آنها یک انحراف معیار پایین تر از میانگین نمونه بود برای گروه های آزمایشی و کنترل دوم انتخاب گردیدند. در مجموع چهار گروه 15 نفره (دو گروه آزمایشی و دو گروه کنترل) برای شرکت در تحقیق انتخاب شدند. آزمودنیهای گروه های آزمایشی به صورت انفرادی به مدت 3 جلسه و طی دو هفته، در جلسات جداگانه ای تحت آموزش پسخوراند زیستی قرار گرفتند. در حالی که گروه های کنترل هیچگونه آموزش یا مداخله ای دریافت نکردند. میزان تحمل و شدت درد آزمودنی های گروه های چهارگانه تحقیق نیز بعد از پایان جلسات آموزشی مجددا به وسیله دستگاه «سرما دردزا» مورد اندازه گیری قرار گرفت و نتایج پس از مداخله به منظور ارزیابی میزان تاثیر شیوه پسخوراند زیستی در مهار درد حاد با توجه به عامل کمال گرایی آزمودنی ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که از میان انواع مثبت و منفی کمال گرایی فقط «کمال گرایی مثبت» با شدت درد آزمودنی ها دارای رابطه منفی و معنادار بود و همچنین تحلیل نتایج مربوط به مقایسه گروه های آزمایشی و کنترل تحقیق آشکار ساخت که شیوه درمانگری آموزش پسخوراند زیستی توانسته است میزان تحمل درد حاد آزمودنی ها را افزایش و شدت درد آنها را کاهش دهد و در مجموع مهار درد حاد را فزونی بخشد. از سوی دیگر یافته های مطالعه حاضر تمایز معنی داری در نتایج مربوط به مهار درد حاد در دو گروه آزمایشی دارای کمال گرایی مثبت و منفی نشان نداد. به عبارت دیگر تاثیر راهبرد پسخوراند زیستی بر میزان مهار درد حاد آزمودنی های دو گروه آزمایشی با توجه به عامل کمال گرایی، تفاوت معناداری نداشت.
خلاصه ماشینی:
"میزان تحمل و شدت درد آزمودنیهایگروههای چهارگانه تحقیق نیز بعد از پایان جلسات آموزشی مجددا به وسیله دستگاه«سرمادردزا»مورد اندازهگیری قرار گرفت و نتایج پس از مداخله به منظور ارزیابی میزانتأثیر شیوه پسخوراند زیستی در مهار درد حاد با توجه به عامل کمالگرایی آزمودنیها موردتجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد که از میان انواع مثبت و منفی کمالگرایی فقط«کمالگرایی مثبت»با شدت درد آزمودنیها دارای رابطۀ منفی و معنادار بود همچنینتحلیل نتایج مربوط به مقایسه گروههای آزمایشی و کنترل تحقیق آشکار ساخت که شیوۀدرمانگری آموزش پسخوراند زیستی توانسته است میزان تحمل درد حاد آزمودنیها راافزایش و شدت درد آنها را کاهش دهد و در مجموع مهار درد حاد را فزونی بخشد.
به منظور بررسی این نکته که«آیا بین کمالگرایی مثبت و منفی آزمودنیها و میزان تحمل وشدت درد آنها رابطهای وجود دارد یا خیر»،با استفاده از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون،رابطۀ این متغیرها مورد اندازهگیری و محاسبه قرار گرفت.
به منظور بررسی تأثیر آموزش پسخوراند زیستی بر میزان تحمل و شدت درد(به عنوانشاخصهای مهار درد)و نیز ارزیابی تأثیر کمالگرایی بر این فرآیند و نتایج مداخله آموزشی، تحلیل واریانس دو عاملی مربوط به تفاضل نمرات پسآزمون-پیشآزمون گروهها در مورد هردو متغیر میزان تحمل و شدت درد انجام شد.
اگر چه میانگین افزایش میزان تحمل درد وهمچنین میانگین کاهش شدت درد در گروه آزمایشی دارای کمالگرایی مثبت بیشتر از گروهآزمایشی دارای کمالگرایی منفی است ولی با این حال تفاوت معنیداری بین نتایج درمانگری دراین دو گروه یافت نشد.
نتایج پژوهشهای آزمایشگاهی متعدد،اثربخشی مثبت رویکردهای رفتاری را در کاهش&%04110YSRG041G% شدت درد،مصرف داروهای ضددرد و همچنین افزایش میزان تحمل درد گزارش کردهاند(بندورا و همکاران،1987)."