چکیده:
شریعت اسلام، آخرین شریعت الهی است و بر عموم مکلفان تا روز قیامت، واجب است که آن را بشناسند و به کار بندند. بر این اساس، حفظ شریعت به طور کامل در همه زمانها واجب است، تا مکلفان بتوانند به آن دسترسی داشته باشند. غیر از امام معصوم، گزینه دیگری وجود ندارد که سبب حفظ شریعت به صورت کامل باشد. بنابراین، وجود امام معصوم در هر زمانی واجب است. مصادیق امامان معصوم پس از رسول اکرم( امامان دوازدهگانه شیعه( هستند که دوازدهمین آنان همان حضرت حجت بن الحسن العسکری( میباشد. با اعتقاد به وجود آن حضرت در دوران غیبت، میتوان اطمینان یافت که ادله احکام شریعت که توسط رسول اکرم( و امامان اهلبیت( در عصر حضور بیان شده، محفوظ مانده است. بر این اساس فقیهان شیعه در استنباط احکام شریعت با خلأ و کمبود منابع لازم و معتبر برای اجتهاد، مواجه نیستند و به اجتهاد بر اساس قیاس و استحسان و دیگر منابع ظنی و غیرمعتبر که در فقه اهلسنت مطرح است، نیازی ندارند.
slamic Shariyat is the last divine shariyat and is obligatory for all responsible person (Mokallaf) until the Day of judgment to know and practice it. Based on this، saving the Shariyat in complete، in all times is obligatory. So the other responsible people can be able to achieve it. Except the Infallible ImamA.S.، there is not any other choice to protect the Shariyat completely; therefore، the existence of an Imam for all times is necessary. The examples for Infallible ImamsA.S. after the ProphetP.B.U.H. are the Shiia Imams (The Twelve ImamsA.S.) that the twelfth of them is His Excellency Imam MahdiM.A.H.H.A. With believing in His Excellency’s existence in the time of occultation، we can be sure that the reasoning for Shariyat given by the ProphetP.B.U.H and the Imams of the HouseholdA.S. in their presence time are still saved. Based on this the Shiia scholars are not in need of any authentic and necessary resources for deducing the regulations and therefore will not need to deduce based on logical deduction by analogy and justice preference and other doubtful، not authentic resources that are used in Sunni jurisprudence.
خلاصه ماشینی:
"پرسشی که در اینباره مطرح میشود، این است که در زمان غیبت امام معصوم، حفظ شریعت چگونه تحقق مییابد؟ این پرسش بدان سبب، قابل طرح است که حفظ شریعت توسط امام معصوم به صورت عادی آنگاه ممکن است که میان امام و امت، رابطه عادی برقرار باشد، تا عالمان دین بتوانند در موارد اختلاف، از دیدگاه امام آگاه شوند، و نیز امام بتواند حکم شرعی را که مورد غفلت واقع شده و سهوا یا عمدا از دسترس عالمان دین خارج شده است، در اختیار آنان قرار دهد؛ اما چون در زمان غیبت، امکان ارتباط عادی میان امام و امت وجود ندارد، هدف مزبور، دست یافتنی نخواهد بود.
پاسخ، این است که در زمان غیبت امام، ارتباط عادی میان امام و امت برقرار نیست؛ ولی امکان ارتباط به صورت غیرعادی وجود دارد و اگر حکمی از احکام شریعت به هر علتی و سببی از دسترس عالمان دین خارج شده باشد، به گونهای که آنان هیچ طریق معتبر عقلی یا نقلی برای دستیابی به آن حکم در اختیار نداشته باشند، و ناچار شوند از طرق ظنی و غیرمعتبر از باب قیاس یا استحسان و مانند آنها آن حکم را به دست آورند، امام میتواند از طریق غیرعادی آن حکم را در اختیار عالمان دین قرار دهد؛ به گونهای که با علت و فلسفه غیبت امام نیز منافات نداشته باشد."