چکیده:
در چند سال اخیر درباره افول امپراتوری امریکا مطالب بسیاری نوشته شده است. ظهور جنبش تسخیر وال استریت، یک بار دیگر بر حجم این قبیل مقالهها در رسانههای منتقد امریکایی افزوده است. مقاله زیر ضمن اشاره به تاریخچه ظهور امریکا به عنوان قدرتی جهانی، با نگاهی واقعبینانه و به دور از شعارزدگی تلاش دارد در کنار اشاره به دلایل گرفتار شدن امریکا در مخمصهای که امروز گرفتار آن است، راه حلهایی را که از نظر او، امریکا برای جلوگیری از سقوط کامل خود پیش رو دارد، بر شمارد. به اعتقاد نویسنده، دورانی که او با عنوان عصر امریکایی از آن یاد میکند و با پایان جنگ جهانی دوم آغاز شده است، به دلیل اشتباههای مرگباری که دولتمردان امریکایی مرتکب شدهاند و نیز به دلیل تغییرات ژرفی که در عرصه بینالمللی رخ داده، وارد مرحله پایان حتمی خود شده است و از آن گریزی نیست. به عقیده نویسنده، اگر امریکاییان، زودتر به خود آیند و این خطاها را جبران کنند و پیش از هر کاری، از حجم نیروی نظامی و حضور خارجی خود بکاهند، با توجه به قابلیتهای همچنان موجود، این کشور خواهد توانست در دهههای پیش رو، دستکم به عنوان یکی از قدرتهای بزرگ جهانی به حیات خود ادامه دهد.
خلاصه ماشینی:
"والت2 مترجم: محمود سبزواری چکیده ایالات متحده امریکا از سال 1945، قدرت برتر جهان بوده است و رهبران امریکایی در این مدت، در پی حفظ موقعیت برتر خود بودهاند.
پرسش واقعی همیشه این بوده است که آیا از اصطلاح «عصر امریکایی» در شرف پایان است، میتوان استفاده کرد یا نه؟ یعنی اگر هم امریکا همچنان قدرتمندترین قدرت جهانی باقی بماند، قادر به اعمال همان نفوذی خواهد بود که روزگاری داشت؟ اگر اینطور باشد ـ که به اعتقاد من هست ـ در این صورت، واشینگتن باید راهبرد بزرگی را وضع کند که این واقعیت جدید را به رسمیت بشناسد و با این حال، همچنان از داراییهای باقی مانده امریکا برای پیشبرد منافع ملی استفاده کند.
وقتی تنها 10 تا 15 درصد از شهروندان ترکیه، دیدگاهی «مطلوب» نسبت به امریکا دارند، درک این موضوع، سادهتر میشود که چرا آنکارا در سال 2003 از دادن اجازه به واشینگتن برای استفاده از خاک آن کشور جهت حمله به عراق خودداری کرد و چرا ترکیه از حجم پیوندهای نزدیک سابق خود با اسرائیل با وجود تلاشهای مکرر امریکا برای مساعد کردن این روابط کاسته است.
ایالات متحده باید با سرعت ممکن از عراق و افغانستان خارج شود و به جای حمایتهای بیقید و شرط از اسرائیل، با این کشور همچون کشوری عادی برخورد کند و برای حفظ صلح، بر متحدان خاورمیانهای، اروپایی و آسیایی خود تکیه کند؛ البته با کمک ما در مواقع لزوم."