خلاصه ماشینی:
"جماعت حکما و جماهیر و مشاهیر آن عصر را که در خدمتش ملازم بوند،چون افلاطون و بطلمیوس و ارسطو و فیثاغورس و دیگر فیلسوفان را بخواند و فرمود که وفات من نزدیک رسیده است؛بر شما باد که چون جام آن شربت که همگان از آن چشیدنی‌اند،مرا نیز بچشانند،مرقد مرا چون به نزدیک مادرم که دختر قیصر روم است،خواهند بردن می‌باید که چملهء سپاه و لشکر و خدم و حشم من سلاح پوش و سوار شوند و هر دانشمند و امامی که در ممالک منست،هریک مصحفی در دست گیرند و هر خزینه و دفینه‌ای که مراست جلمه را بار کنند و پیش از رسیدن مرقد من این همه را به مادرم عرض کنید و بگوئید که مرگ را هیچ چاره نیافتیم.
دیگری گفت که این پادشاه چند کس را بمیرانید تا مگر خود نمیرد و هیچ کس و هیچ چیز دفع مرگ وی نکرد."
(
, 
, 
)
