چکیده:
بیگمان، همزیستی مسالمت آمیز که پیام مشترک همه ادیان است، هنگامی قابل دستیابی است که صاحبان ادیان به منظور تعمیق شناخت خود از یکدیگر به گفتوگو بنشینند. گفتوگو زمانی مؤثراست که از چارچوب اصول و ضوابط آن خارج نشود. علم گرایی، تعارف و تعامل، وحدت گوهری ادیان، آزاد اندیشی و اصل تکریم متقابل، از جمله اصول گفتوگوی پایدار و مؤثر است که این نوشتار به آن میپردازد. همچنین عدالت ورزی نسبت به اهل کتاب، احترام به پیمانها و قرار دادهای بین المللی، دلجویی و تألیف قلوب، معامله به مثل و عدم تجاوز نسبت به پیروان سایر ادیان، از جمله مؤلفه های مسالمت آمیز است که در قرآن به آنها تصریح و در این مقاله به آن اشاره شده است.
Undoubtedly، peaceful co-existence as one shared message of all religions can only be met when the followers of different religions come to negotiate in order to deepen their knowledge of one another. Dialogue can merely work if it follows the related principles of logical negotiation. Seeking Knowledge، mutual understanding، co-operation، that all religions have one unique core، freethinking، and mutual respect are parts of principles of successful and constant negotiation dealt with in this essay. Doing Justice to the people of the book، respecting international covenants، appeasement، reciprocity، and abstinence from encroachment upon the rights of people of other religions are among the constituents of peace stipulated in the Qur’an and mentioned in this article.
خلاصه ماشینی:
"شورای واتیکانی دوم که توسط اسقفها و کاردینالهای کاتولیک جهان از سال 1962 تشکیل شده است، در بیانیه رسمی 28 آگوست 1968 درباره فواید گفتوگوی ادیان مینویسد: این گفتوگوها نه فقط برای شناخت بیشتر ارزشهای انسانی، بلکه همچنین برای فهم بیشتر موضوعات دینی است Vatican council 11, 1992, P1004)).
نگاهی گذرا به آیات قرآن و آموزههای دینی سایر ادیان در مسائلی چون اهداف گفتوگو، اصول حاکم بر گفتوگوهای دینی، محورهای گفتوگو بین پیروان ادیان و عناصر همزیستی در میان آنان، به خوبی نشانگر آن است که چگونه گفتوگوهای هدفمند و اصیل، میتواند به صلح جهانی وهمزیستی پایدار بینجامد.
از این رو، قرآن همه را به کلمه مشترک بین ادیان دعوت میکند: قل یا أهل الکتاب تعالوا إلی کلمة سواء بیننا وبینکم ألا نعبد إلا الله ولا نشرک به شیئآ ولا یتخذ بعضنا بعضآ أربابآ من دون الله؛ بگو: ای اهل کتاب!
(Pecognize, P7) مؤلفههای همزیستی مسالمتآمیز با سایر ادیان همزیستی به معنای پذیرش عقیده مخالف و ذوب شدن در دیگران، یا کوتاه آمدن از حق و دست کشیدن از آن نیست، بلکه همزیستی یعنی هر کسی با حفظ اصول و ارزشهای خود، امنیت و صلح پایدار جامعه را پاس دارد و در کنار دیگران از حقوق طبیعی خویش برخوردار باشد.
رعایت این اصل، تنها محدود به زندگی اجتماعی بین مسلمانان نیست، بلکه همه آنها موظفاند که با غیر مسلمانان که به آنها ستم نکردهاند با عدالت رفتار کنند: لا ینهاکم الله عن الذین لم یقاتلوکم فی الدین ولم یخرجوکم من دیارکم أن تبروهم وتقسطوا إلیهم؛ خدا شما را از نیکی کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانی که در امر دین با شما پیکار نکردند و از خانه و دیارتان بیرون نراندند نهی نمیکند (ممتحنه: 8)."